Recensie: De Schaduwman – Helen Fields

Woolwine is naar Edinburgh gestuurd om het zware misdrijven team bij te staan bij een high profiel ontvoering. Normaal gesproken wordt ze ingezet om profielen op te stellen van serie moordenaars, maar omdat de familie van de ontvoerde Elspeth in hoog aanzien staat is zij erbij gehaald om een profiel van de dader te maken.
Ze gaat samenwerken met (de zeer ervaren) inspecteur Baarda, waarbij er al snel een wederzijds respect tussen hen ontstaat. In de loop van het boek vormen ze dan ook een dynamische en vakkundig team dat elkaar goed aanvult en waar je graag over leest. De stappen die ze zetten en de gevolgtrekkingen die ze maken zijn logisch en geloofwaardig waardoor je helemaal bij het onderzoek betrokken raakt.

Ook persoonlijk leer je ze met kennen, met name vooral Woolwine die niet alleen een aandoening heeft die haar ietwat lijkt te beperken maar ook een heftig verleden heeft. Hier wordt in het eerste deel flink wat aandacht aan besteed en hoewel het interessant is en Woolwine echt tot leven laat komen haalt het wat vaart uit het verhaal wat de opbouw van spanning niet ten goede komt.
Gelukkig komt dat helemaal goed en loopt de spanning steeds verder op en wordt op de. Duur zelfs zenuwslopend wanneer de diverse verhaallijnen zich ontwikkelen. Dan blijkt ook dat de aandoening van Woolwine en haar traumatische verleden perfect verweven zijn met het plot en van cruciaal belang zijn.

Vanuit meerdere perspectieven wordt wordt het verhaal verteld.

• Vanuit Woolwine en Baarda zie je hoe het onderzoek zich ontwikkelt en hoe het steeds gecompliceerder wordt wanneer en meer mensen verdwijnen en ook andere misdaden plaats vinden. Ze hebben geen idee of ze verbanden moeten zoeken tussen de zaken en waar Elspeth is of wat het motief van de dader is. Wanneer er antwoorden lijken te komen duiden er meer vragen op dan ze kunnen beantwoorden. Toch komen ze steeds dichterbij de waarheid die te gruwelijk en onwaarschijnlijk lijkt om waar te kunnen zijn. Dit team moet dat ook vechten tegen de bureaucratie om hun acties over hun theorie uit te kunnen voeren. En dat terwijl de tijd dringt en er naast Elspeth nog meer mensen in gevaar blijken te zijn.
• Ook vanuit Elspeth en andere slachtoffers wordt het verhaal verteld en zie je wat voor vreselijks hen overkomt en welke gruwelijke ontdekkingen ze doen. Hoe ze hier mee omgaan en hoe hun karakters zijn kom je zo goed te weten waardoor het verhaal steeds meeslepender en spannender wordt. Zeker wanneer de situatie door een onverwachte gebeurtenis escaleert en ze niet alleen moeten vrezen voor hun leven. Maar ook voor de horror achtige manier waarop ze dreigen dood te gaan.
• Fergus is de dader met een geheel eigen denkwijze, hij is tegelijkertijd slim en berekend en heeft levensgevaarlijke waanbeelden. Dit maakt hem een ongrijpbare en geduchte tegenstander voor Woolwine en Baarda. Als lezer weet je wat hem beweegt en wat zijn logica achter zijn lugubere daden zijn. Zonder dat de auteur in details treedt weet ze huiveringwekkend over te brengen wat er in zijn hoofd speelt en tot welke daden dit hem in het verleden en nu aanzet.

Met cliffhangers in de perspectieven wordt de spanning nog extra opgebouwd. Stap voor stap leer je alle personages beter kennen, zie je wat hen beweegt en welke emoties ze hebben. En wat er gebeurt met Elspeth en de andere slachtoffers, het onderzoek, de mentale staat van Fergus.
En heel langzaam beginnen alle verhalen in elkaar over te lopen tot de tijd begint te dringen de spanning oploopt en er moeilijke keuzes gemaakt moeten worden. Dit leidt tot een aantal donkere en heftige gebeurtenissen die zeer spoiler gevoelig zijn.

Wat ik er wel over kan zeggen is dat het huiveringwekkend is en dat Helen Field erin geslaagd is het verhaal geloofwaardig en goed afgerond af te sluiten.