Een rugzak vol – Pieter Koolwijk

Obi wil niet gezien worden met de stomste rugzak van de hele wereld maar heeft weinig keus omdat hij zijn eigen rugzak kwijtgeraakt is. De discussie die hij hierover heeft met zijn vader in de start van het boek zal voor kinderen heel herkenbaar zijn. Ouders snappen blijkbaar niets van kinderen.
Obi moet met de trein naar zijn moeder omdat zijn vader hem niet kan brengen en zijn moeder hem niet kan ophalen. Dat is één van de nadelen van het hebben van gescheiden ouders. Het grootste nadeel is echter dat ze nog steeds overal ruzie over maken.
Het is best spannend voor Obi om helemaal alleen met de trein te reizen, wat helemaal niet nodig was geweest als zijn ouders gewoon bij elkaar waren gebleven.

Een beetje boos en zenuwachtig gaat hij op pad en ontdekt dan dat er in zijn rugzak een klein pratend zaadje zit. Dat is stom, wat moet Obi daar nu weer mee. Zijn reactie is heel begrijpelijk en trekt je zonder moeite het verhaal in, want hoe zit het dan met dit pratende zaadje dat zegt dat het bij Obi hoort?

De pech houdt niet op want omdat Obi te veel geld uitgeeft aan een prachtig zakmes heeft hij te weinig voor een treinkaartje. Wat nu, is de grote vraag. Hij gaat maar lopen en hoopt onderweg een oplossing te verzinnen. Het zaadje (dat ondertussen is gegroeid tot een klein takje) spreekt hem bemoedigend toe, maar dit wordt tenietgedaan door een nieuw wezentje in zijn rugzak. Er is een zeer pessimistisch wolkje verschenen dat overal beren op de weg ziet.

Dit is het begin van een heel bijzonder verhaal dat door Obi zelf verteld wordt. Onderweg naar zijn moeder heeft hij vele opmerkelijke ontmoetingen. Zoals een opa en een oma op motorfietsen, die hem beroven, en waar hij in de loop van het boek nog heel wat mee te stellen krijgt. Ook ontmoet hij een moeder en haar dochter Saar (van zijn leeftijd) die samen op vakantie zijn in een busje. Met hen gaat hij op een soort van roadtrip en beleeft hij allerlei avonturen. Saar is heel anders dan Obi en dat zorgt voor leuke confrontaties. Dat ze uiteindelijk toch vrienden worden wordt heel geloofwaardig neergezet

Zijn rugzak raakt gedurende de reis steeds voller met allemaal wezentjes die ieder een emotie van hem vertegenwoordigen. Heel duidelijk is het niet voor Obi want ze roepen allemaal door elkaar en hoewel dat grappig is voor de lezer wordt Obi daar knettergek van. Als lezer zie je op een grappige en vertederende manier de scala aan gedachtes en emoties die Obi heeft te verwerken.
Het is ontzettend knap hoe de auteur gevoelens en emoties bespreekbaar maakt zonder dat het zwaar op de hand is.

Het is aan de lezer wat hij en zij er uit wil / kan halen, gewoon een geweldig avontuur met allemaal drukke gekke wezentjes, vreemde ontmoetingen en spannende gebeurtenissen. Of een verhaal van een jongen, met een rugzakje, die zelfvertrouwen krijgt en vat krijgt op zijn emoties. En alles wat daartussen zit, het verhaal heeft het allemaal.