Moederliefde – Femmy ten Cate

Leen gaat in gedachten zijn hele leven na om de reden te vinden waarom hij in een kelder zit. Hij praat weer met zijn moeder maar ieder antwoord dat hij geeft is fout. Je ziet als lezer hoe zijn gevoelens ten opzichte van zijn moeder alle kanten op gaan, van boos naar gelaten, van schuldgevoel naar wijzen naar de fouten van zijn moeder en nog veel meer gevoelens en emoties. Als lezer was ik geboeid door wat er gebeurde en was ik net zo benieuwd naar de antwoorden als Leen. Zijn manier van vertellen vond ik naast levendig en pakkend soms wat te uitgebreid waardoor mijn aandacht iets verslapte. Als persoon ging Leen nog niet echt voor me leven.
Naarmate Leen langer vast zat en in willekeurige volgorde allerlei herinneringen ophaalt veranderde dit. Heel langzaam leerde ik niet alleen Leen maar ook zijn moeder kennen, en ontwikkelde zich een verhaal met vele lagen.

Zowel Leen als zijn moeder hebben de nodige trauma’s opgelopen waardoor hun relatie zeer gecompliceerd is. Met de jonge Leen en zijn grote geheim kon ik zeer meeleven en langzaam maar zeker begon ik ook meer te begrijpen van Leen en zelfs van zijn moeder. De vraag waarom ze hem opgesloten had bleef bestaan. Terwijl het toch ook voelbaar was dat er wel degelijk sprake van moederliefde was. Het was intrigerend wat hier speelde en hoe er subtiel naar het antwoord op deze vraag toegewerkt wordt. Het verhaal is psychologisch erg sterk maar als lezer moet je er wel even tijd in steken om opgenomen te worden in wat er gebeurd.

Wat mij betreft is het meer een spannende psychologische roman dan een thriller, het thriller element van spanning miste ik in het boek.

Het verhaal van de jeugd van Leen en de onderlinge verhoudingen in de familie van zijn moeder kan ik niet anders dan oprecht, indringend en zo nu en dan ontroerend noemen. Er gebeurt veel en dat werkt allemaal op elkaar in waardoor een gelaagd en gecompliceerd verhaal ontstaat dat het lezen zeker waard is.