De Camino van Anya Niewierra genomineerd voor de NS Publieksprijs – winactie

Ik heb al gestemd stem jij ook? 

Eerder las ik het boek en gaf het 4,5 sterren. Dit schreef ik over het boek.

Op 25 mei verscheen het nieuwe boek De Camino van Anya Niewierra, en een dag later ging het boek al in herdruk. Dit geeft wel aan hoe graag de boeken van deze auteur gelezen worden. Zelf heb ik alleen nog maar haar vorige boek Het Bloemenmeisje gelezen en daar was ik diep van onder de indruk. Het verbaasde me dan ook niets toen het boek de Hebban Thrillerprijs won.

Het boek gaat over de 44 jarige chocolatier Lotte Bonnet die een jaar geleden weduwe geworden is toen haar man zelfmoord pleegde tijdens het lopen van de Camino. Een leuk feitje tussendoor is dat de auteur deze lange pelgrimstocht ook zelf gelopen heeft ter voorbereiding van het boek. Wat misschien een van de redenen is waarom de tocht zo beeldend en krachtig beschreven wordt. Dat uit zich niet alleen in de prachtige omgevingen waar Lotte komt maar ook hoe zwaar het fysiek is om dit vol te houden. Maar het meest sprong er voor mij uit wat dit emotioneel met iemand kan doen, niet alleen bij Lotte maar ook bij andere wandelaars die ze ontmoet.

Maar terug naar de inhoud van het boek en Lotte. Lotte was getrouwd met een vriendelijke lieve man en vader. Lotte kan geen enkele reden bedenken waarom haar man zelfmoord zou plegen en blijft vol vragen achter.
Hij was een voormalig vluchteling uit Bosnië, iets waar hij maar zelden over wilde praten. De emotionele littekens waren te diep en te kwetsbaar. Er over spreken had de wonden weer open kunnen laten barsten. Na zijn dood wenste Lotte begrijpelijk dat ze meer had aangedrongen. Dit gevoel van gemis ontstaat wanneer ze elf maanden na zijn overlijden met haar zonen naar Bosnië gaat om de as van haar man uit te strooien.

Lotte ontdekt daar dat Emil over zijn identiteit gelogen heeft en dat de echte Emil Jukic 25 jaar geleden door een Bosnische – Servische militie is gedood. Nu heeft ze nog meer vragen dan ze eerder al had en daar kan ze maar moeilijk mee om gaan, laat staan gewoon verder gaan met haar leven.

Lotte schakelt de hulp van een advocaat in Bosnië in om meer over het verleden van haar man te weten te komen en komt tot de schokkende ontdekking dat haar man misschien geen oorlogsvluchteling was. Ze beseft dat dit haar leven en gedachtes beheerst en dat ze zo nooit verder kan gaan met haar leven. Daarom neemt ze een drastisch besluit: ze gaat net als Emil de Camino lopen via de route en planning van Emil één jaar geleden. Ze laat haar zonen en pleegdochter achter in Nederland en gaat ondanks waarschuwingen van haar zwager (al jaren weduwnaar en een goede vriend) de tocht lopen. Hij zadelt haar op met extra problemen door aan te geven dat hij een relatie met haar wil.

Wat zij niet weet, maar de lezer wel, is dat er er mensen zijn die niet willen dat zij meer over haar man ontdekt. Deze tocht is gevaarlijker dan Lotte beseft en het is maar de vraag of zij veilig in Nederland terug zal komen.

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven.

• Vanuit een onbekende man die ten koste van alles wil voorkomen dat ze de waarheid over haar man te weten komt en waardoor je als lezer weet dat het leven van Lotte in gevaar is. Later in het boek komen hier ook wat hints en aanwijzingen die die wijzen naar een gecompliceerd en duister geheim uit het verleden dat nu van invloed in op Lotte.
• Er wordt een brief aan Lotte geschreven (die ze nog niet ontvangt) waarin iemand vertelt hoe hij opgroeide in het huidige Bosnië. Het start rustig met jonge vrienden die ondanks hun verschillende etnische achtergronden gemoedelijk met elkaar omgaan. In ieder nieuw deel van de brief worden de vrienden ouder en de situatie grimmiger tot er uiteindelijk vreselijke gebeurtenissen beschreven worden. De brieffragmenten zijn intens en vaak schokkend en vertellen het verhaal van de oorlog in Bosnië vanuit verschillende invalshoeken. Dit wordt heel zorgvuldig gedaan met veel begrip voor de geschiedenis en de achtergronden van de beschreven personen. De vele grijstinten die er bestaan tussen puur goed en meedogenloos slecht komen hierin perfect naar voren.
• Lotte vertelt haar verhaal in de ik vorm en tijdens de tocht gebeuren er meerdere dingen tegelijk met haar. Ze zoekt naar antwoorden over de zelfmoord en de identiteit van haar man. En door de ontdekkingen die ze stap voor stap doet gaat ze door een hel van onzekerheid over wie haar man nu eigenlijk was. Ze is boos, kwaad en bang voor wat ze te misschien te weten zal komen.
  Door haar zwager neemt ze haar liefdesleven onder de loep en vraagt ze zich af of ze een relatie met hem wil. Dat blijkt ingewikkelder te liggen dan je zou verwachten. Zeker wanneer ze een man ontmoet voor wie ze heftige gevoelens krijgt. Maar er lijkt een addertje onder het gras te zitten.
  Tijdens de tocht ziet ze prachtige omgevingen en ontmoet ze interessante mensen waar ze je als lezer van mee laat genieten door haar beeldende en levendige beschrijvingen.
  Daarnaast doet de tocht iets met haar. Ze neemt de rust om over zichzelf, haar verleden en toekomst na te denken. Het is mooi geschreven hoe ze heel langzaam en met (veel) vallen en opstaan grip krijgt op wat er gebeurd is.

De Camino is een psychologische thriller maar wat mij betreft komt het thrillergedeelte niet echt uit de verf. Er is weinig spanning voelbaar en een aantal gebeurtenissen, inclusief een grote onthulling zijn erg voorspelbaar.
Dat gezegd hebbende vind ik het verhaal erg mooi geschreven en psychologisch ijzersterk. Ik was gelijk geboeid maar had even nodig om volledig in het verhaal getrokken te worden. Maar toen ik Lotte wat meer leerde kennen en het verhaal van de briefschrijver me begon te raken was ik verkocht.

Het is een prachtig geschreven en intens verhaal met zowel schokkende als emotionele en ontroerende momenten.