Recensie: De vrouw die vergat te leven – Corine Hartman

Dat is in ieder geval hoe Eva er over denkt. Door een heftige woordenwisseling die ze afluisterde en wat andere dingen die haar opvielen denkt zij dat er sprake kan zijn van moord. Maar ze staat alleen in deze mening, de politie beschouwt het overlijden van de dorpsgenoten als niet verdacht en doet geen onderzoek. En ook de vrienden van Eva staan sceptisch ten opzichte van haar vermoedens. Toch zet Eva door en ontdekt onder andere dat er veel onvrede is over de plannen voor een luxe golfresort bij het dorp. Maar of dit en de andere dingen die ze te weten komt iets met de dood van de mannen te maken heeft is maar de vraag.

Daarnaast kampt Eva nog met het onvermogen om te schilderen en is haar beste vriendin ongeneeslijk ziek. Toch laat ze zich hierdoor niet weerhouden om achter de waarheid aan te gaan zonder te beseffen dat ze zichzelf hiermee in gevaar brengt.

De eerste twee delen heb ik niet gelezen, maar dit verhaal is prima los te lezen. In het begin moest ik wat zoeken naar wie Eva als persoon is en hoe ze staat ten opzichte van haar vrienden. Waarschijnlijk leest dit vlotter wanneer je de eerste twee delen ook gelezen hebt. Zeker omdat ik in de loop van het boek Eva en de personages om haar heen steeds beter leerde kennen. Hierdoor raakte ik ook steeds meer betrokken bij de persoonlijke verhalen en lees ik in een nieuw deel graag meer over Eva.

De schrijfstijl is rustig en gemoedelijk en heeft een prettige kabbelende sfeer. In het begin vond ik de manier van schrijven een tikje afstandelijk maar naarmate ik verder in het verhaal kwam bleek dit een goed tegenwicht te zijn voor de emotionele onderwerpen die voorbijkomen in het boek.
Onderwerpen als eenzaamheid, ouder worden, afscheid nemen, vriendschap, worstelen met gebreken worden mooi in het verhaal verweven. Het boek gaat om mensen met hun zorgen (groot of klein), hun vreugdevolle momenten, hoe ze omgaan met emoties, verdriet en frustraties. En toont hoe ieder mens goede en minder aantrekkelijke eigenschappen heeft. Dit wordt heel levensecht en geloofwaardig gebracht.

Eva speelt hierin de hoofdrol maar ook andere personages komen goed uit de verf. De vriendschap tussen Eva en haar doodzieke vriendin is mooi, warm en ontroerend om te lezen. Waarbij het zeker niet alleen treurnis is want Eva en haar vriendin weten de mooie momenten te pakken en kunnen samen nog momenten van humor en herinneringen vinden. Wat ook goed uit komt en heel herkenbaar is voor mij is de band die Eva met haar honden heeft.

De kracht van het boek zit voor mij dan ook vooral in deze mooie persoonlijke verhalen en de relaties tussen de dorpsbewoners. Het onderzoek van Eva naar de doodsoorzaak van de dorpsbewoners is een extra bonus aan het verhaal. Het bouwt zich heel langzaam op en als lezer had ik niet het idee dat Eva echt iets op het spoor was. Of dat er sprake was van een moordonderzoek. Toch wordt er met kleine hints en vage aanwijzingen een goed verhaal opgebouwd waarbij er steeds meer aan de hand blijkt te zijn. Echt spannend wordt het niet maar halverwege het boek begon ik toch steeds nieuwsgieriger te worden.
Er wordt goed toegewerkt naar de ontknoping die leidt naar een geloofwaardig en degelijk plot.