Recensie: De prins van Toorn – Kerri Maniscalco

Het verhaal wordt verteld door de achttienjarige Emilia die een speciale band heeft met haar tweelingzus Vittoria. Haar familie heeft een restaurant en ze lijken een doodgewone Italiaanse familie. Maar schijn bedriegt, Emilia en haar zus zijn streghe, heksen die in het geheim tussen de mensen wonen. Emilia is opgegroeid met de verhalen over de zeven Prinsen van de Zonden uit de hel en het gevaar dat die betekenen voor haar familie. Maar ze denkt dat het slechts legendes zijn, tot ze er op harde wijze achter komt hoe reëel en dichtbij het gevaar is.
Haar zus wordt vermoord en onvoorstelbaar toegetakeld gevonden in het plaatselijke klooster en haar beschermde amulet is verdwenen. Wie is hiervoor verantwoordelijk, demonen? Heksenjagen? Mensen die heksen haten?

Een goede mix van magie, moordonderzoek en een gecompliceerde relatie tussen heks en prins uit hel.

Emilia is naast verdrietig ook woest en wil gerechtigheid voor haar zus, ze wil hoe dan ook de moordenaar van haar zus vinden. Hiervoor is ze bereid om gevaarlijke paden te betreden en de heksenregels aan haar laars te lappen. Ze zet een gedurfde stap en roept met zwarte magie een demon op. Als lezer krijg je ook haar twijfels hierover mee en waarom zij denkt dit als jonge heks voor elkaar te krijgen. De reden waarom ze dit doet is overduidelijk en heel invoelbaar, ze is overmand door verdriet en wraakgevoelens nu haar geliefde zus haar ontnomen is.
Emilia krijgt meer dan ze verwacht had, ze heeft een van de zeven prinsen uit de hel opgeroepen, Toorn, de generaal van oorlog.

Toorn is heel anders dan Emilia gedacht had. Hij is knap, goed gemanierd, arrogant, koninklijk en op een gevaarlijke manier aantrekkelijk. Alleen de macht die van hem uitstraalt lijkt op wat ze in de verhalen heeft gehoord.
Toorn is razend dat hij opgeroepen is en steekt zijn mening hierover niet onder stoelen of banken. Emilia haat waar hij voor staat maar heeft hem nodig om de moordenaar van haar zus te vinden.
De interactie tussen Toorn en Emilia is levendig, spat van de pagina’s af, heeft soms een tikje humor en komt heel echt over. Dit is een van de punten waardoor ik dit boek met plezier gelezen heb. Toorn is mysterieus en heeft duidelijk geheimen die hij niet prijs wil geven wat je als lezer erg nieuwsgierig maakt. Hij blijft goed in zijn rol als prins van de Hel en toch weet hij bij Emilia heel langzaam het gevoel te geven dat hij te vertrouwen is wanneer hij zegt niets te maken te hebben met de dood van haar zus.

In de start lijkt het een verhaal te zijn over heksen in de mensenwereld, waarbij Emilia met zwarte magie de hulp van een prins uit de hel oproept om de moord op haar zus op te lossen. Maar er blijkt nog veel meer te spelen zoals onder andere een oude voorspelling over de tweeling / familiegeheimen / een vloek / perikelen in de hel en een groot gevaar dat de hele wereld kan vernietigen. Het is behoorlijk wat aan informatie die op je afkomt als lezer, gelukkig wordt dit goed gedoseerd gegeven. Het kost wel even tijd om goed in het verhaal te komen en vat te krijgen op wat er allemaal speelt, maar de levendige schrijfstijl en de interactie tussen Emilia en Toorn maken de start toch de moeite waard.

Met goed opgebouwde wendingen en onthullingen wordt het verhaal steeds complexer en intrigerender. De magische wereld blijkt veel groter te zijn dan slechts heksen en prinsen uit de hel waarbij er allerlei bondgenoten en vijanden zijn. Geheimen zorgen voor problemen en worden deels onthuld waardoor er weer nieuwe ontwikkelingen op gang komen.

De zoektocht naar de moordenaar van haar zus brengt Emilia in aanraking met vele verschillende mensen / magische wezens waarvan er een aantal levens gevaarlijk zijn. Dit zorgt voor flink wat spanning tijdens het lezen. Maar ze krijgt ook te maken met de onderlinge strijd van de prinsen van de hel, heksenjachten, een grote dreiging familiegeheimen die op een of andere manier met elkaar verweven zijn. Als lezer weet je niet wat je kunt verwachten en ben je constant nieuwsgierig naar hoe de verhaallijnen zich zullen ontwikkelen. De manier waarop dit gebeurt is steeds heel geloofwaardig en wordt gesteund door wat je eerder al gelezen hebt.

Aan het einde van het boek weet je veel over deze wereld, en de moord op de zus van Emilia maar zijn er vooral nog een heleboel vragen. Deels is er afronding maar het einde is ook wat open. Het maakt me in ieder geval ontzettend nieuwsgierig naar het volgende deel.