Recensie: Offline – Marco Kunst

De wereld van Mike verandert drastisch wanneer zijn ouders besluiten om naar de stad New Babylon te verhuizen. In deze stad is iedereen altijd online en lopen de echte wereld en de virtuele wereld steeds meer in elkaar over. Mike mist Demer maar is ontzettend gefascineerd door wat deze stad allemaal te bieden heeft. Maar dan ontmoet hij een vreemde oude man en zijn (pratende) hond die hem vertelt dat er een groot gevaar dreigt. De computers en robots worden steeds slimmer en wanneer iedereen op de nieuwe Computers aangesloten is zullen de computers de wereld overnemen. Of er dan nog plek is voor de mensen is maar de vraag.

Natuurlijk gelooft Mike hier geen snars van maar ongewild zet het hem toch aan het denken en kijkt hij kritischer om zich heen. Op zijn nieuwe school hoort hij dat veel mensen deze man kennen, hij wordt gezien als een beetje getikt maar ongevaarlijk. Daardoor durft hij nog een keer met de man te gaan praten, iets dat tijdens het lezen overtuigend overkomt.
Mike raakt langzaam ervan overtuigd dat er daadwerkelijk gevaar dreigt en belooft de man te helpen bij een gewaagd en gevaarlijk plan.

Wanneer er complete chaos uitbreekt doordat de computers de macht grijpen en de mensen afgesloten worden van alle moderne technieken waaraan ze gewend zijn, is het aan Mike om de wereld te redden. Zijn vriendschap met Demer komt hem nu goed van pas.

Marco Kunst heeft een wereld neergezet die voortvloeit uit alle moderne technieken en de ongekende mogelijkheden die het internet biedt. Iets waar kinderen zich vast wel een voorstelling van kunnen maken wanneer ze het boek lezen.
In de start spelen Mike en Demer samen in het bos en is er niet zoveel verschil te merken met onze wereld. Wanneer Mike naar huis gaat wordt merkbaar hoe anders het is in 2046 wanneer je onder andere leest dat al het werk op de boerderij door robots gedaan worden en ze voor de verhuizing niets inpakken. In hun nieuwe woning laten ze gewoon alles wat ze nodig hebben printen.
Wanneer Mike verhuisd is en in Nieuw Babylon woont is alles nog veel meer verschillend van wat wij gewend zijn. Zelfs voor Mike die toch wel iets gewend is, is het een openbaring wat er allemaal mogelijk is en hoe de mensen in de stad leven.

Het is fijn dat in al deze wonderbaarlijke technieken niet vergeten wordt dat Mike een mens is en emoties heeft. Zowel zijn opwinding over het verhuizen als het verdriet over het afscheid nemen van Demer wordt beschreven. Ook zijn eerste dag op school is ondanks alle ultra moderne lesmiddelen herkenbaar voor kinderen. Mike vindt het erg spannend om met zijn nieuwe klasgenoten kennis te maken. Het is jammer dat je als lezer wel wat emoties van Mike ziet maar hem verder niet zo goed als persoon leert kennen.
Hij beleeft zijn avonturen zonder andere kinderen erbij waardoor je gesprekken en interactie mist. Het gezelschap van een sprekende hond kan dit niet helemaal compenseren

In het boek wordt een tipje van de sluier opgelicht van wat er gebeurt wanneer mensen die gewend zijn aan robots en computers opeens afgesloten worden van al deze technieken. Ik vond het dan ook jammer dat Mike (op een geloofwaardige manier) toch technische hulp kreeg. Ik had het spannender en fascinerende gevonden wanneer hij langer terug geworpen was op andere manieren om zijn taak te vervullen en hij echt offline was geweest.

De reden waarom de slimme computers de mensen afsluiten en aan hun lot over willen laten is mooi gevonden. Net als de oplossing die de oude man bedacht heeft en het avontuur dat Mike daardoor te wachten staat. Dat levert een aantal spannende momenten op.
Het is goed gedaan hoe de groep waar Demer leeft later in het verhaal terugkomt. Zij weten hoe het is om zonder al die techniek te leven en zijn de aangewezen personen om Mike te helpen.
Maar wanneer hij na een zware tocht bij hen aankomt is het nog een hele uitdaging voor Mike om hen er van te overtuigen om te hulp te schieten.

Om te doen wat de oude man aan Mike gevraagd heeft moet hij een zware tocht maken die veel van hem vergt. Maar om uiteindelijk de actie te ondernemen die de mensen kan redden moet Mike zijn grootste angst onder ogen zien. Mike toont heldenmoed door ondanks zijn angst door te zetten en dat is spannend om te lezen.

Het einde is op zich duidelijk en Mike heeft kunnen doen wat hij moest doen. Toch had ik graag nog een klein stukje meer gelezen over hoe het nu verder ging met deze wereld.

In het boek staan illustraties van Yannick Pelegrín die goed laten zien wat er in het verhaal gebeurt maar ook nog iets aan de fantasie van de lezer overlaten.