Recensie: Geen weg terug – Marleen Schmitz

Geen weg terug is een mooie en warme familieroman met levensechte personages die je weten te raken door de herkenning die ze bij je oproepen. Het zijn mensen zoals je ze in het echte leven ook tegen zou kunnen komen, ieder met hun eigen karaktertrekken en hebbelijkheden. Er is flink wat gesteggel onderling maar dat is vooral aan de oppervlakte want als het er op aan komt hebben de familieleden onderling een warme en hechte band. Dit komt tot uiting in de manier waarop Marleen Schmitz ze neerzet en met elkaar laat communiceren.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van alle vier de gezinsleden, waarbij er naast de nieuwe weg die aangelegd wordt en het familiegebeuren ook ruimte is voor individuele persoonlijke verhalen. Het nadeel is hierbij dat er zoveel gebeurt dat niet alles even diep uitgewerkt is.

Het is jammer dat er niet meer innerlijke strijd bij Martha is wanneer er zich de mogelijkheid voordoet om een nieuw huis te kopen. Het huis is prachtig en er komt een nieuwe weg langs het oude huis maar uit alles kun je voelen hoeveel Martha houdt van het huis waar ze nu woont. Voor mijn gevoel stapt ze daar wat snel overheen. Ook in haar discussies met haar man geeft ze vrij snel toe terwijl ze toch duidelijk een een zelfstandige en doortastende vrouw is.
Daarentegen zijn er vele momenten waarop er wel meer ingegaan wordt op wat de personages bezig houdt. Zoals wanneer Dave ziet hoe een vriend gepest wordt en deze vriend hem een geheim toevertrouwd. Al lezende krimpt je moederhart ineen, net als wanneer hij zijn vriend helpt en daardoor zelf in een kwaad daglicht komt te staan. De reactie van zijn ouders is dan ook niet mals wanneer ze horen wat hij gedaan heeft. Heel begrijpelijk maar zij kennen het hele verhaal niet en als lezer leef je zowel met de ouders als met Dave mee.

Vaak in het boek is het zo dat je echt mee kunt leven met de personages en dat je bij conflicten de positie van beide partijen kunt begrijpen. Het is logisch dat Martha zich zorgen maakt om haar dochter en dat uit. Maar doordat je ook vanuit het perspectief van Desiree leest kun je erg met de tiener meevoelen. Ze maakt niet altijd even handige beslissingen, toch is ze ontzettend goed bezig en stelt ze zich in een moeilijke situatie heel volwassen op.

Tussen het helpen van haar zwangere collega, het omgaan met een lastige baas, en de problemen rond de kinderen speelt er nog de grote beslissing die Martha moet nemen. Verhuizen of niet? Wanneer ze een perfecte oplossing gevonden lijken te hebben komen er hierbij problemen op hun weg.
Martha probeert met haar man en kinderen samen overal uit te komen, toch is er iets wat ze op eigen houtje doet. Ze maakt een keuze die tegen haar aard in gaat om haar gezin te beschermen.

Geen weg terug is vlot geschreven en zet een fijn en warm gezin neer waar je graag over leest. Een gezin die met moeilijke keuzes te maken krijgt, met pesten, burenperikelen, sexuele intimidatie, met hulp bieden aan een jonge zwangere vrouw, en veranderingen.
Dit is mooi en levensecht uitgewerkt, al zou het wat mij betreft hier en daar nog wat meer diepgang mogen hebben.
Het boek draait om deze verhalen, maar de grootste kracht van het boek is hoe de familie neergezet is en hoe je als lezer meegenomen wordt in hun leven. Met recht een echte familieroman.