Recensie: Na de vloed – Kassandra Montag

In deze wereld probeert Myra zichzelf en haar dochter Pearl in leven te houden door te vissen en te handelen. Myra heeft nog een dochter (Row), maar die is jaren geleden ontvoerd door haar man, toen Myra hoogzwanger was van Pearl. Myra heeft bijna de moed opgegeven om Row terug te vinden wanneer ze hoort dat Row mogelijk in The Valley is. Dit is een gebied dat niet alleen heel moeilijk te bereiken valt, maar ook nog eens in handen is van piraten. Row wil koste wat het kost haar dochter gaan redden.

Wanneer ze de kans krijgt om als bemanningslid (samen met Pearl) mee te gaan met een schip pakt ze dit met beide handen aan. Ze wil de kapitein en bemanning overhalen om de gevaarlijke tocht naar de Valley te ondernemen om Row uit de handen van de piraten te krijgen. Dat ze hiervoor moet liegen en bedriegen en de levens van andere mensen op het spel zet neemt ze op de koop toe. Alles doet ze om Row te redden, maar zet ze hiermee niet het leven van haar andere kind op het spel?

Herkenbare dystopische wereld
Kassandra Montag zet haar wereld overtuigend en realistisch neer en tijdens het lezen waande ik me echt in een andere tijd. Door de vele momenten waarop ze terugdenkt aan het verleden krijg je als lezer ook zicht op het ontstaan en het verloop van de klimaatramp. De auteur laat zien hoe het water steeds meer terrein veroverde en hoe de situatie in de wereld steeds nijpender werd. Zowel in de terugblikken als in het heden is goed voelbaar hoe de hele dynamiek en manier van leven op de wereld omgegooid is. Een slok zoet water en iets te eten zijn nu veel waardevoller dan geld. Mensen vertrouwen elkaar niet en het is ieder voor zich. Gevaar loert overal zowel door kwaadwillende mensen, als door ziektes of gebrek aan voedsel en andere eerste levensbehoeften. Er wordt veel verteld en beschreven over hoe de mensen nu leven en hoe de samenleving functioneert.

Voor iemand die voor het eerst over zo een dystopische wereld leest is dit waarschijnlijk ontzettend boeiend. De wereld voelt aan als een nieuwe plek, maar de parallellen met onze wereld en de klimaatproblemen van ons zijn niet te ontkennen. Zelf heb ik al veel dystopische verhalen gelezen en konden sommige passages mijn aandacht iets minder vasthouden. Zo besteed de auteur heel veel tijd aan het beschrijven hoe Myra vist, handelt en probeert te overleven.

Langzame start
Het verhaal wordt door Myra in de ik-vorm verteld, waarbij ze zich zelf niet spaart en heel eerlijk is in hoe ze er alles voor over heeft om haar dochter te vinden. Op zich leer je Myra en haar dochter goed kennen, ze is heel openhartig en beschrijft uitgebreid wat er gebeurd en wat haar bezig houdt. Toch blijft het tot ver over de helft van het boek erg afstandelijk overkomen, er zijn genoeg momenten waarbij ik verstandelijk begreep dat er heftige emoties speelden, maar waarmee ik er tijdens het lezen niet in mee kon gaan. Het verhaal komt maar langzaam op gang en buiten vissen en handelen lijkt er in het begin weinig te gebeuren. Wat mij betreft had hier een flink stuk in het boek uitgedund mogen worden.

Later, wanneer ook de levensverhalen van de andere mensen aan boord wat meer naar voren komen en er conflicten ontstaan, wordt het verhaal levendiger en aansprekender. Ook de persoonlijke veranderingen die Myra meemaakt en die haar kijk op het leven heel langzaam maar aangrijpend veranderen maken het tweede deel van het boek veel persoonlijker dan de eerste helft.

Geen spannend reddingsverhaal
Wanneer je de achterflap leest krijg je het idee dat dit een spannend reddingsverhaal wordt met actie en heldendaden. Een aantal gevaarlijke confrontaties met piraten zijn er wel, maar actie is niet waar de focus ligt in het boek. De heldendaden zijn te vinden op persoonlijk vlak. Het is een mooie roman die laat zien hoe mensen in een andere wereld en omstandigheden moeten leven en waarin vaak harde en onaangename keuzes gemaakt moeten worden. In het boek laat de auteur haarscherp zien hoe het slechtste en het beste in mensen opgeroepen kan worden in extreem moeilijke tijden. En hoe teer de scheidingslijn tussen goed en kwaad is.

Ook gaat het over vriendschap en loyaliteit en worden er een aantal opmerkelijke levensverhalen verteld die samen komen in de poging om Row te redden. Een belangrijk deel is de liefde van een moeder voor haar kinderen en de hartverscheurende keuzes die ze moet maken. Het ene kind proberen te redden kan betekenen dat het andere kind in gevaar komt. Dit komt laat in het boek meer naar voren en had wat mij betreft nog intenser en meer naar voren mogen komen. Het mooiste aan het boek vond ik de persoonlijke groei en verandering van Myra die leert om weer hoop in haar hart toe te laten. En met pijn en moeite leert hoe ze met haar verliezen moet leven zonder zich voor iedereen af te sluiten.

Conclusie
Na de vloed is voor nieuwe lezers van een dystopische wereld erg de moeite. Ervaren lezers zullen veel elementen herkennen en hierdoor minder geboeid worden. Er wordt te veel aandacht aan het overleven besteed, waardoor het eerste deel erg traag gaat. De ontwikkeling van de verhaallijn en de personages komt pas in de tweede helft goed uit de verf. Dan wordt het een verhaal over de onverwoestbare liefde van een moeder voor haar kinderen.