Recensie: Wildernis – Jane Harper

Een grootse zoektocht start naar de verdwenen Alice, want hoe lang zal ze alleen kunnen overleven in een ruig onoverzichtelijk gebied terwijl het buiten koud en nat is?
Het gevaar blijkt nog groter te zijn wanneer federaal agent Aaron Falk en zijn collega Carmen Cooper komen helpen bij het onderzoek. Het bedrijf waar Alice werkt wordt onderzocht door de federale politie en Alice stond op het punt om belastende informatie te overhandigen aan de politie. Heeft haar verdwijning hier iets mee te maken?

En om de zaak nog wat onheilspellender te maken is er in dit gebergte 20 jaar geleden een seriemoordenaar actief geweest. Niets wijst erop dat er een verband is maar de betrokkenen voelen toch de druk van het verleden.

Jane Harper heeft een vlotte en aangename schrijfstijl waardoor het boek leest als een trein en je door het boek heen vliegt. Ze weet de Australische wildernis beeldend en treffend neer te zetten. Als lezer laat ze je ervaren hoe oogverblindend mooi het daar is: de waterval die ze beschreef kon ik zo voor me zien. Maar ze toont ook de harde, gevaarlijke kant van de wildernis, waar onderkoeling, honger en op de loer liggen en verdwalen dodelijk kan zijn.

Het verhaal wordt in twee verschillende lijnen verteld
In het ene verhaal, dat zich in het recente verleden afspeelt, volg je de tocht van de vrouwen. Vanaf het begin is het duidelijk dat er onderlinge spanningen zijn en in de loop van het boek kom je erachter wat de achtergronden daarvan zijn. Je leest over hoe de vrouwen privé en op het werk met elkaar te maken hebben. Maar ook over hun angsten, geheimen, privé leven en zorgen.
Een van de personen die me erg aan sprak is Beth, die vecht om haar verleden van problemen en verslaving achter zich te laten. De gecompliceerde haat -liefde verhouding die ze heeft met haar zus (die ook aan de tocht deel neemt) is mooi uitgewerkt.
Heel diep worden de personages niet uitgediept maar als lezer krijg je genoeg informatie om je een beeld te vormen van de karakters. Alice komt wat mij betreft het minst uit de verf. Ze heeft vooral de rol van onaardige bitch.
De groepsdynamiek tussen de vrouwen is heel goed uitgewerkt, de uitgesproken en onuitgesproken ergernissen die er zijn / de interne machtsstrijd / de chaos en paniek die uitbreekt wanneer ze verdwaald zijn en de verschillende manieren waarop ze met deze stress omgaan. Dat wordt heel geloofwaardig neergezet met name ook wanneer er besluiten genomen moeten worden. Dan komen alle verschillende karakters goed naar voren.

In het andere verhaal is de politie op zoek naar Alice en naar wat er gebeurd is. Aaron en Carmen helpen bij het onderzoek maar worden door hun meerdere op hun nek gezeten om vooral de informatie te vinden waarover Alice beschikt.
Stap voor stap gaan ze op onderzoek en ondervragen ze alle betrokkenen. Hun verhalen zijn in basis hetzelfde maar ieder heeft toch een eigen versie van de gebeurtenissen. Privé geheimen en gebeurtenissen, de oude zaak van 20 jaar terug, het onderzoek naar het bedrijf en de verdwijning van Alice blijken als een wirwar door elkaar heen te lopen. Hierdoor is het voor de politie en de lezer heel moeilijk om te achterhalen wat nu wel of niet met de verdwijning van Alice te maken heeft.
De vraag wat er gebeurd is en waarom is wat mijn nieuwsgierigheid bleef prikkelen. Zeker omdat er steeds meer informatie en aanwijzingen gegeven werden.
De spanning die ik in een thriller verwacht te vinden was er niet echt in het boek. De tocht van de vrouwen was niet makkelijk maar aan de start weet je al dat er vier redelijk gezond terug komen. En omdat je niet weet wat er met Alice is gebeurd is het meer nieuwsgierigheid dan spanning die het verhaal op roept.

Aaron Falk is dezelfde hoofdpersoon als in het eerste boek van Jane Harper (De droogte) en het is leuk om weer over hem te lezen en nog iets meer over zijn achtergronden te weten te komen wanneer je “De droogte“ gelezen hebt. Maar het boek is prima los te lezen zonder dat je het idee hebt dat je iets mist.
In dit boek vond ik zijn karakter wat minder intens en krachtig overkomen dan in het eerste boek. Bij deze zaak was hij gemotiveerd maar kon ik als lezer zijn betrokkenheid veel minder voelen.
Toch zou ik graag nog een boek met Aaron Valk in de hoofdrol lezen door de fijne manier van schrijven van de auteur en de manier waarop zij je als lezer van het begin tot het einde nieuwsgierig weet te houden.