Recensie: Donor – Robin Cook

In de loop van de jaren heb ik al vele van zijn boeken gelezen en vond ze prettig ontspannen lezen met een flinke dosis spanning en veelal aansprekende personages. Vooral het feit dat het bijna echt kon zijn (of kon worden) wat er beschreven werd in de boeken sprak me enorm aan. Het was beangstigend en interessant tegelijk.
Naar Donor was ik dan ook heel benieuwd. Het is dan ook heel jammer dat het boek niet aan mijn verwachtingen kon voldoen.

Veelbelovend verhaal
Het verhaal van Donor klinkt veelbelovend. Het gaat over Lynn Peirce, een vierdejaars student geneeskunde, bij wie alles lekker loopt. Ze studeert bijna af en heeft kans op een goede baan en de relatie met haar vriend Carl wordt steeds serieuzer.
Maar wanneer Carl opgenomen wordt voor een routineoperatie (in het ziekenhuis waar zij studeert) komt haar leven op z’n kop te staan. Om onverklaarbare reden komt Carl niet meer bij uit de narcose en wordt na onderzoek hersendood verklaard.
Lynn is verbijsterd, boos en verdrietig en wil weten wat er gebeurd is. Zijn er fouten gemaakt? Was er iets mis met de apparatuur? Vastbesloten en verbeten gaat ze op zoek naar antwoorden en roept hierbij de hulp in van haar beste vriend en medestudent Michael.
Zodra ze op het spoor komen van vreemde en schokkende gebeurtenissen rondom het ziekenhuis komen ze in de problemen. Ze zijn op een wespennest gestuit waarin hooggeplaatste mensen alles zullen doen om hun geheimen verborgen te houden. Waarbij bedreiging en moord niet geschuwd worden om dat te bereiken.

Teleurstellende uitwerking
Er zijn een aantal redenen te noemen waarom Donor na het lezen een teleurgesteld gevoel achterlaat.

De personages en met name het personage van de hoofdpersoon Lynn komen niet tot leven. Er wordt vanuit vele perspectieven verteld maar het blijft bij iedereen afstandelijk. Alles wat ze doen en beleven wordt voor de lezer beschreven en omschreven. Veel Tell en weinig Show. Voor de ramp met haar vriend gebeurt heb je als lezer Lynn niet leren kennen. Ook weet je niets van de band die ze met Carl heeft. Later in het boek komt dat helaas ook niet naar voren en zo is het moeilijk om met haar mee te leven. Haar acties en de manier waarop ze het onderzoek aanpakt lijken vaak uit het niets te komen en missen achtergrond en diepgang. Het is als lezer heel moeilijk om mee te gaan in wat Lynn doet, zeker omdat ze bijna geen innerlijke gedachtes of twijfels laat zien.
Wat weer wel goed naar voren komt en ook duidelijk voelbaar is, is haar innige vriendschap met Michael. Dit is een van de sterke punten van het boek. Dat Lynn en Michael voor elkaar door het vuur gaan is heel geloofwaardig. Wat dat betreft had beter Michael in coma kunnen liggen, dan had je als lezer waarschijnlijk meer meegeleefd

De opbouw van het verhaal is wat rommelig en hangt wat van toevalligheden aan elkaar. Het boek begint met een intrigerende proloog die zeker belangstelling opwekt. Maar de manier waarop dit in het verhaal terug komt is wat kunstmatig en lijkt er wat tussengeplakt om het geheel kloppend te maken.
Ook is er veel dat je als lezer van verre aan ziet komen en er is daardoor weinig verrassends aan de afloop. Zeker wanneer er in het begin van het boek een scène voorkomt die verdacht veel lijkt op het einde van Coma.
Vol spanning en verwachtingsvol lezen zit er hierdoor niet echt in. Hoewel het boek soms even z’n momenten heeft waarin het opleeft en er iets van spanning te voelen is. Tegen het einde word je wel nieuwsgierig wanneer Lynn en Micahael de antwoorden gaan vinden op hun vragen en ze de meest bizarre ontdekkingen doen. En of het wel voor hen beide goed af zal lopen…

Wat er duidelijk mist in het boek is overtuigingskracht. Lynn weet als hoofdpersonage de lezer niet te laten voelen waarom ze zover gaat en zelfs het leven van Michael in gevaar brengt. Dat Michael haar steunt wordt weer wel goed uitgewerkt. Het verhaal, de medische geheimen die onthuld worden zouden angstaanjagend moeten zijn maar wekken weinig op omdat het té verzonnen en onecht lijkt. Het weet geen gevoel of betrokkenheid op te roepen.
Ook de manier van schrijven is minder meeslepend en boeiend dan gebruikelijk in de boeken van Robin Cook. In zijn boeken komen veel medische termen en onderwerpen voor, wat ik meestal als interessant ervaar. Maar deze keer leek er wat veel herhaald te worden en wat meer uitgeweid. Het kan echter ook zijn dat het in dit boek stoorde omdat het verder al wat minder prettig las.

Wat mij betreft niet een van de topboeken van Robin Cook.