2,5 sterren Recensie 11 april 2016
109Views 0Reacties
Zinneling is het vierde boek van Clemens van Brunchot. Op zijn website omschrijft hij dit boek als:
Een eigenwijze thriller vanwege elementen als genetica, fantasy, spiritualiteit, een stevige portie realiteit, Irak en een link naar IS.
Zonder meer is dit allemaal terug te vinden in het boek en hoewel het in het begin erg verwarrend is weet Clemens van Brunchot er uiteindelijk een samenhangend verhaal van te maken. Aan interessante thema’s ontbreekt het niet in Zinneling. Maar daar zit ook meteen de valkuil van het verhaal: te veel onderwerpen die te weinig uitgewerkt worden.
Na het lezen lijkt het als af er nog vele losse draadjes zijn die nog beantwoord moeten worden. En bekruipt je als lezer het ontevreden gevoel dat er niet genoeg aandacht is besteed aan interessante onderwerpen en personages die niet voldoende tot ontwikkeling komen.
Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld. Onder andere vanuit Amanda en de vader van Florian. Maar ook vanuit iemand die werkt voor de organisatie die de kinderen wil inzetten vanwege hun gaves. Dit is een geheel eigen verhaal over vaderliefde en over wraak en heeft zijn oorsprong in een heel ander deel van de wereld. Een hard en interessant verhaal dat uiteindelijk samenvalt met dat van Amanda en Florian. Een man waarover je meer had willen lezen en willen weten. Dat is ook met de andere personages in het boek het geval, ze gaan niet voor je leven en weten je als lezer niet mee te nemen in het verhaal.
Florian is heel bijzonder en er is veel belangstelling voor hem. Ook als lezer was ik erg benieuwd naar Florian. Helaas zag ik veel te weinig van Florian zelf terug in het boek. Hoe hij zijn gave ervaart en wie hij naast deze gave is miste ik in het boek. Soms lijkt Clemens van Brunschot vergeten te zijn dat dit personage, hoe begiftigd hij ook is, nog maar een kind is. Zowel Luuk als Florian komen op deze manier niet voldoende tot hun recht.
Het verhaal verspringt van persoon naar persoon en gaat steeds een stukje verder in de tijd. Waarbij er in één van de verhaallijnen ook teruggegaan wordt in de tijd. Het geeft flarden van wat er in deze periodes gebeurt waarbij je als lezer zelf de gaten op moet vullen. Hierdoor is het nodig om je aandacht er goed bij te houden.
Door de wat beschrijvende en opsommende manier waarop het verhaal beschreven wordt weet het niet echt de aandacht vast te pakken. Samen met het steeds wisselen van tijd en personages en de vele onderwerpen in het boek maakt dit dat het verhaal van Zinneling niet heel prettig leest.
Zeker in het begin van het boek is er geen touw aan vast te knopen waar het verhaal naar toe gaat en weten de personages niet te boeien of te overtuigen.
De structuur en opbouw van het verhaal worden in het loop van het boek duidelijk en wat er besproken wordt is zeker de moeite waard. Het had wat mij betreft minder divers mogen zijn en meer uitgewerkt. Dat zou het verhaal en de betrokkenheid van de lezer ten goede zijn gekomen.
|
Connie is de trotse eigenaar van Connie's Blog. Samen met notarishonden Bobbie en Emma plaats ik hier al mijn creatieve nieuws en boekrecensies voor iedereen die hierin geïnteresseerd is.
Bekijk alle berichten