Gelezen: De Dag dat ik doodging – Tanja Bongers
De strijd van een moeder voor haar ongeboren kind.
Deze keer koos ik van mijn Elly’s Choice abonnement voor dit aangrijpende waargebeurde verhaal.
Het verhaal wordt in de ik vorm verteld en gaat over de 32 jarige Tania. Ze heeft een leventje om jaloers op te zijn. Tania heeft een interessante baan met leuke collega’s, veel vrienden en een lieve familie. Haar vriend Antonie is niet alleen een stuk maar ook echt haar soulmate.
Wanneer ze zwanger wordt lijkt het geluk compleet. Maar als ze bijna 16 weken zwanger is stort haar perfecte leven in. Tania heeft baarmoederhalskanker, zij heeft een kans om te overleven maar dat zal ten koste gaan van haar baby.
Een keuze die ze niet wil en niet kan maken.
In de epiloog valt te lezen dat Tania het boek pas achteraf geschreven heeft omdat ze tijdens haar ziekte ontzettend veel angsten had. Sommige rationeel en andere niet. Eén van haar irrationele angsten was dat ze door het boek te schrijven zou gaan geloven dat ze er over een tijdje niet meer zou zijn.
Haar enige manier om met alle angsten en dreiging om te gaan was om te proberen positief te blijven en altijd hoop te houden. Tania schrijft in de epiloog dat deze hoop haar al die tijd op de been heeft gehouden.
Dit heeft ze heel mooi verwerkt in haar boek. Naast alle angst en onzekerheid is altijd voelbaar dat ze hoopt en gelooft in een toekomst voor haar en haar kindje.
Ook valt te lezen hoe het verder ging, niet alleen met haar maar ook met haar zus. Omdat je als lezer zo meegeleefd hebt met het verhaal is dat erg leuk om te lezen.
De reden dat Tania Bongers het boek geschreven heeft is omdat ze een doel voor ogen heeft. Haar doel is om mensen in te laten zien dat je soms een keus hebt, dat er soms andere behandelmethodes bestaan. Genuanceerd en op een mooie duidelijke wijze vertelt zij in de epiloog hierover.
En ook dit herkende ik direct terug uit het boek. Ze zoekt niet eventjes naar een makkelijk wonder maar ze legt zich ook niet bij het oordeel van de artsen neer. Met hart en ziel stort ze zich op een zoektocht naar alternatieven. Tania beseft hoe ziek ze is en dat is heel zwaar, tegelijkertijd staat voor haar onherroepelijk vast dat ze kiest voor haar baby. Ongeacht je eigen mening kun je hier als lezer alleen maar groot respect voor opbrengen. Niet alleen voor haar maar ook voor haar partner die (met pijn in zijn hart) achter haar staat.
Het is een mooi en ontroerend boek over vechten voor je kind, vechten voor je eigen keuzes en over het leven met een levensbedreigende ziekte terwijl je zwanger bent. Het verhaal is meeslepend en indringend en weet diep te raken. Toch weet Tania het zo te vertellen dat het vlot leest. Als ik niet wist dat het waargebeurd was zou ik het misschien zelfs hier en daar wat te luchtig vinden. Vandaar dat ik het mooie nawoord zo kon waarderen.
Niet alleen ziekte en zorgen staan in De dag dat ik doodging. Mooie momenten in de zwangerschap krijgen een plekje. Net als de steun die ze kan vinden bij haar partner en haar familie.
Er zit zoveel in het verhaal, alles wat ze meemaakt wordt eerlijk verteld. Goede en slechte momenten, opbeurende en deprimerende reacties. Net als angst en hoop, verdriet en liefde.
En altijd is er de hoop van Tania en haar overtuiging dat ze moet vechten voor haar kind.
Zeker een aanrader!
Boekbeschrijving Elly’s Choice
Het aangrijpende relaas van een jonge vrouw die tijdens haar zwangerschap ontdekt dat ze baarmoederhalskanker heeft. De reactie van de artsen is eenduidig: checken of er geen uitzaaiingen zijn, de baby aborteren en de baarmoeder met de tumor verwijderen, alleen dan heeft ze een overlevingskans. Maar Tania denkt er niet over om abortus te plegen. Vóór alles zal ze proberen het kindje te laten overleven. De dag dat ik doodging is het genadeloos eerlijke verhaal van een moeder die vecht voor haar kind. Een verhaal over kanker, liefde, onmacht, zwangerschap en ethische keuzes.
|
|
|||||||||||||||||||
