Recensie: De Crypte

De Crypte is het eerste deel van de dodenrijk-trilogie. Het boek is een mix van thriller, fantasy en roman.
De hoofdpersoon in het boek is Amelia Gray, een jonge vrouw die historische begraafplaatsen restaureert. Wanneer er op een oud graf een jonge vermoorde vrouw wordt gevonden roept rechercheur John Devlin haar hulp in. De vrouw is gevonden op het historische kerkhof in Charlson waar Amelia aan het werk is. Zij kent het kerkhof en is de enige die meer weet over de symbolische betekenis van de inscripties op het graf. Teksten waarvan Devlin hoopt dat ze naar de dader zullen leiden.

Devlin beseft niet dat zijn verzoek om hulp Amalia in gevaar kan brengen. Hij heeft geen weet van haar gave om geesten te kunnen zien. Het is een gevaarlijke gave omdat de doden niets liever willen dan opnieuw deel uit maken van onze wereld. Als ze weten dat ze je kunnen zien klampen ze zich aan je vast en kom je nooit meer van ze af. Daarom heeft Amalia van jongs af aan geleerd om de geesten te negeren en zich zelf te beschermen. Als Amalia zich met zaak gaat bemoeien krijgt ze te maken met geesten. Niet alleen die op het kerkhof ronddwalen maar ook met geesten die het om andere redenen op haar voorzien hebben.
Het lijkt zo onmogelijk om de geesten te blijven te negeren en niet in de problemen te komen
De moordenaar leidt de politie en haar met grafteksten naar andere slachtoffers die hij heeft gemaakt. En hij lokt haar in een val. Omdat zij – door haar gave – zijn uiteindelijke doelwit is.

De Crypte is geschreven in de ik-vorm. Amelia vertelt al in de start hoe ze op 9 jarige leeftijd ontdekte dat ze geesten kon zien. Er is zo al direct een mysterieus tintje aan het verhaal gegeven.

Van haar vader, die deze gave ook heeft, leert ze alle regels om zich te beschermen tegen de geesten om haar heen. Ze weet goed neer te zetten hoe haar gave haar leven beïnvloed heeft. Doordat ze jarenlang met geesten om haar heen geleefd heeft is haar wereld beperkt. Niet alleen om zo veilig te zijn voor de geesten maar ook omdat ze haar gave voor andere mensen verborgen moet houden.

Amelia’s manier van vertellen is uitgebreid en beschrijvend. Soms vond ik dit net iets iets te veel van het goede, met name het overdadig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Het leest niet onprettig maar het taalgebruik doet wat overdreven uitgebreid aan. Wanneer het verhaal wat verder komt is het taalgebruik levendiger en minder overvol. Het leest dan prettiger en vlotter, ook omdat er in het verhaal genoeg gebeurt wat je aandacht vast weet te houden.

Er gebeurt veel in het leven van Amelia door haar ontmoeting met Devlin. Ze reageert sterk op deze knappe en charismatische man ondanks dat ze er op getraind is om afstandelijk met mensen om te gaan. Dit verontrust haar behoorlijk, niet alleen omdat ze als een blok voor Devlin gevallen is. Maar ook omdat ze zo één van de belangrijkste regels van haar vader overtreedt:
BLIJF UIT DE BUURT VAN MENSEN DIE DOOR GEESTEN WORDEN ACHTERVOLGD!
Devin wordt zonder dat hij het weet door twee geesten achtervolgd.
Hierdoor staat Amelia voor een dilemma dat het hele boek door een interessante rol blijft spelen. Kan ze zonder gevaar tegen de regels in gaan, wie zijn deze geesten en weten zij dat Amalia ze kan zien ?

In de loop van het boek leert ze meer over haar gave en haar familieachtergronden. Haar vader doet hierover onthullingen die je als lezer erg nieuwsgierig maken. Zeker ben ik ook benieuwd naar de geheimen die hij nog niet verteld heeft en die waarschijnlijk in de andere delen onthuld zijn.

Het eerste deel van het boek richt zich vooral op de geestenwereld en de aantrekkingskracht tussen Amelia en Devlin waardoor het moordonderzoek wat ondersneeuwt. Voor een boek dat gepresenteerd wordt als thriller valt dat wel wat tegen.

Wat later is er wat meer aandacht voor het moord onderzoek. Er lijkt verband te bestaan met een oude moordzaak. Maar wanneer Devlin dat wil onderzoeken wordt hij op allerlei manieren tegen gewerkt. Devlin en Amelia werken samen aan de geheimzinnige boodschappen die de moordenaar zoekt. Hierdoor komen ze in situaties terecht die wat meer weg hebben van een avonturenroman dan van een thriller. Het leest allemaal erg ontspannen en ik heb me er prima mee vermaakt maar het is wat veel voor één boek.

Er is voor een thriller wat weinig onderzoek en spanning in het boek te vinden. Het is niet echt spannend of eng maar meer een puzzeltocht en een ontluikende romance. De geestenwereld speelt een belangrijke rol maar wordt niet echt uitgewerkt. Hierdoor vond ik het ook zeker niet eng om over te lezen maar voor lezers die de kriebels krijgen van verhalen over geesten zou ik het boek toch afraden. De geesten zijn beslist niet altijd vriendelijk en weten de personages in het verhaal de stuipen op het lijf te jagen

Er zit veel actie in het boek en er gebeurt van alles in het leven van Amelia. Ze krijgt te maken met moord, sabotage en bedreigingen. En ze komt in een gecompliceerde liefdesrelatie terecht waarin ook geesten een rol spelen. En alsof dat niet genoeg is krijgt ze veel meer met de geestenwereld te maken als ze ooit gedacht had.

Alles bij elkaar levert het een aangenaam boek op waarbij ik het persoonlijke verhaal van Amelia het meest boeiende vind.

Het einde van dit eerste deel is goed uitgewerkt en past bij de sfeer van het verhaal. Er is een slot dat afgerond is. Toch zijn er nog geheimen, raadsels en onopgeloste problemen zodat het zeker de moeite is om het vervolg te gaan lezen.

Boekgegevens Titel: De Crypte Auteur: Amanda Stevens Uitgever: Harlequin Verschenen: Maart 2012 ISBN: 9789034754547