Sophie Hannah meets Boekbloggers

Op de boekenbeurs van Antwerpen gaven Sophie Hannah en Mathew Prichard (de kleinzoon van Agatha Christie) een interview over het boek De monogram moorden. In dit, door Sophie Hannah geschreven, boek wordt de Belgische detective Hercule Poirot weer tot leven gebracht. Het was heel leuk om hier bij te kunnen zijn.
Vooral omdat ik beiden al ontmoet had op de Bloggerslunch die Dutch Media Books georganiseerd had. Een aantal bloggers (waaronder deze geluksvogel) mocht tijdens een gezellige lunch vragen stellen aan Sophie Hannah en aan de kleinzoon van Agatha Christie. Het was een bijzondere ontmoeting. Enerzijds was ik toch wel onder de indruk om deze twee mensen te mogen ontmoeten en spreken, anderzijds was de sfeer erg ongedwongen en gezellig.

Het wordt te veel om alles van het interview en de lunch op te schrijven, maar een aantal leuke vragen en antwoorden wil ik met jullie delen. Omdat ik als grote fan van Agatha Christie vond dat zij ook alle aandacht verdiend heb ik een apart blog geschreven met de vragen die echt over haar gingen.

Waarom Sophie Hannah?
Dat bleek een vraag te zijn die hen altijd gesteld wordt en het antwoord hierop blijkt heel simpel te zijn. Door toeval kwamen Sophie Hannah en Mathew Prichard met in elkaar in contact net toen er gedacht werd over een nieuw boek over Hercule Poirot. Het klikte gelijk en zo is eigenlijk bijna vanzelf deze samenwerking ontstaan. Met pretlichtjes in zijn ogen vertelde Mathew dat de pers altijd graag wil weten wie er allemaal benaderd waren om het boek te schrijven en welke auteurs het graag wilden doen. Volgens hem zijn journalisten vaak erg teleurgesteld dat er geen haat en nijd (en dus geen interessant verhaal) aan te pas gekomen was.

Hoezo na 40 jaar een nieuw ‘Agatha Christie’ verhaal en waarom Poirot?
Ondanks dat Agatha Christie een van de meest succesvolle auteurs ooit is merkte de uitgever en familie dat het toch moeilijker werd om haar boeken te verkopen. Er zijn minder boekwinkels en er worden minder boeken verkocht. Er is vooral belangstelling voor blockbusters en populaire auteurs die hun boeken kunnen promoten. Dat is met de boeken van Agatha Christie dus niet mogelijk. Zo ontstond het idee om een auteur te zoeken om Poirot nieuw leven in te blazen.
De keuze voor Poirot was volgens Mathew “The natural thing to do”. Dat is wat waarschijnlijk de meeste mensen verwachtten.
Sophie Hannah zegt hierover dat ze als lezer net zo veel van Miss Marple houdt als van Poirot. Maar als auteur paste het verhaal dat ze in haar hoofd had perfect bij het karakter van Poirot.

Komt er een vervolg?
Op dit moment zijn ze beiden nog heel druk bezig met de promotie van De monogram moorden en met de komende uitgave van de paperback van het boek. Bovendien is Sophie Hannah bezig met het schrijven van een stand-alone boek en een kort verhaal die beide volgend jaar uit gaan komen.
Maar gezien het succes van “De monogram moorden” behoort een vervolg zeker tot de mogelijkheden.

Was Sophie Hannah nerveus over hoe het boek ontvangen zou worden?
Natuurlijk vond ze het hartstikke spannend om een boek te schrijven met een karakter van Agatha Christie. Maar dat was geen reden om het niet te doen! Sophie Hannah is niet een persoon die iets laat omdat het mis kan gaan.
Het scheelde voor haar ook dat ze al veel meer boeken uitgegeven heeft en dus ervaring heeft met de spanning die dat geeft. Zoals ze het zelf zei “of ik nu een goed boek of een slecht boek heb geschreven, als het eenmaal uitgegeven is kan ik er niets meer aan doen. Meningen zullen altijd verschillen en er zijn altijd wel recensies waar je wat mee kunt.”.

Hoe werd het boek door de fans van Agatha Christie ontvangen?
Het was interessant dat er al mensen waren die zich negatief uitlieten over het boek voordat het boek uitkwam. Vóórdat het boek uitkwam waren ze heel benieuwd of de fans het boek zouden gaan lezen. Maar ook of ze nieuw publiek zouden vinden voor het verhaal van Hercule Poirot.
Het bleek gelukkig dat veel mensen het boek willen lezen en waren er veel fans die, na aanvankelijke twijfel, het boek erg goed vinden. Zowel Sophie als Mathew vinden het prima als er fans zijn die het boek gewoon niet willen lezen. Boeken moeten gelezen worden omdat je dat leuk vind en niet omdat het moet.

Hoe kwam het boek tot stand? Had Sophie Hannah de vrije hand met schrijven?
Toen Sophie wist dat ze dit boek ging schrijven was ze zenuwachtig of ze wel een boek kon schrijven dat in de jaren 20 speelt. Maar tegelijkertijd kwamen er allerlei ideeën bij haar op. Ze besloot al snel dat het boek de sfeer moest hebben van een boek van Agatha Christie en dat Hercule Poirot herkenbaar moest zijn. Maar ze ging het verhaal wel schrijven in haar eigen stijl en niet proberen die van Agatha Christie te kopiëren. Die stijl is uniek net als een vingerafdruk en bovendien kan er volgens Sophie niemand schrijven zoals Agatha Christie.
Ze heeft bewust niet over Hastings geschreven, maar een nieuw karakter gecreëerd die Poirot bijstaat bij het oplossen van de moorden. Door het gebruik van een nieuw personage stoot ze fans niet voor het hoofd en kon ze een wat andere sfeer creëren.

Mathew vertelde dat hij Sophie weliswaar een briljante auteur vindt maar het toch erg spannend vond hoe het boek zou worden. Hij vond dat ze toch een enorme verantwoordelijkheid op haar schouders genomen had. En zoals hij het met zijn mooie Engelse accent zei “Let’s face it… het zou toch vreselijk geweest zijn als het boek slecht was…”.

Vóór het schrijven van het boek heeft Sophie heel intensief de boeken van Agatha Christie herlezen om de juiste sfeer te pakken te krijgen. Tijdens het schrijven moest ze regelmatig zaken uitzoeken omdat het boek zich in de jaren twintig afspeelde. Ze wilde bijvoorbeeld een lift in het verhaal, maar waren die er toen al?
Voordat ze begon met schrijven had ze een uitgebreid schema gemaakt en het plot uitgewerkt. Iets wat ze anders niet doet maar achteraf eigenlijk wel heel goed beviel. Dit plot heeft ze laten zien aan Mathew en de uitgever en, toen die erg enthousiast waren, is ze begonnen met schrijven.

Mathew heeft zich niet met het schrijven bemoeid. Hij had de opbouw en het plot gezien en had daar vertrouwen in. Daarna vond hij het belangrijk dat de auteur alle vrijheid kreeg om te schrijven. Daar moet je je niet mee bemoeien vind hij: “Too many cooks spoil the broth…”.

Sophie Hannah zag het niet als een beperking dat ze met een bestaand karakter ging werken of dat ze moest schrijven over een tijd zonder moderne speurtechnieken. Ze benaderde het juist als een uitdaging en een mogelijkheid om haar fantasie te kunnen gebruiken.

Haar boek is ongeveer 5000 woorden langer geworden dan het langste boek van Agatha Christie. Maar dat bleek geen probleem te zijn omdat moderne lezers graag dikkere boeken lezen. Bovendien is er bewust gekozen voor een prettige en ruime lay-out van het boek waardoor het nog net iets meer pagina’s werd. Wat mij betreft een prima keuze.

Tijdens de gezellige lunch werden deze, en ook nog andere, vragen gesteld en de tijd vloog werkelijk om. Na afloop konden we onze boeken laten signeren.
En mochten alle bloggers een boek laten signeren om te verloten op hun blog.
Dus hou mijn blog in de gaten want ook ik heb hier een gesigneerd exemplaar liggen van “De Monogram moorden” om te verloten onder mijn trouwe bezoekers.