Recensie: Val

Voor de Crime compagnie mocht ik het E-book Val lezen.
Val is mijn eerste kennismaking met een boek van het schrijversduo Tupla.

Titel: Val
Auteur: Tupla M.
Uitgever: De Crime Compagnie
Verschenen: november 2013
ISBN: 9789461091260

Het Verhaal
Caro van Soerendonk is nog maar een schim van de verzorgde en succesvolle echtscheidingsadvocaat die ze was. Door de hoge werkdruk is ze overwerkt geraakt. Hierdoor is ze aan de alcohol geraakt en is ze op haar werk steeds meer fouten gaan maken. Als er een officiële klacht tegen haar wordt ingediend wordt ze tot nader order op non-actief gezet. Caro is vervreemd geraakt van haar man en dochter en gaat tijdelijk alleen wonen. Het gaat niet goed met haar. Ze drinkt te veel en begint iedere nieuwe dag met een gevoel van walging zodra ze zich ervan bewust wordt hoe ze zich voelt.

Dan vraagt een onbekende vrouw haar om hulp. Haar dochter Valerie is verongelukt en de verzekering wil niet uitbetalen. Dit lijkt een eenvoudige klus die Caro alleen maar aanneemt om haar gedachten wat af te leiden van haar ellende. Als Caro hier aan begint blijkt er veel meer aan de hand te zijn en wordt deze schijnbaar zo simpele opdracht een ware nachtmerrie.

Opbouw/stijl
Val begint met een wat aparte proloog. Het boek bestaat uit twee delen waarvan ik de inhoud goed vind passen bij de titels. De hoofdstukken zijn kort en wisselend geschreven vanuit de beleving van Caro en een ander personage. Hoewel dit boeiend is haalt het wel wat vaart uit het verhaal.

Het eerste deel van het boek is niet echt pakkend. De schrijfstijl is wat langdradig en kinderlijk. Het gebruik van zinnen als “Caro van Soerendonk had nee kunnen zeggen. Maar in plaats daarvan zei ze: ‘Komt u binnen.’ ” maken dat het moeilijk is om geboeid te blijven. Wanneer Caro echter op onderzoek uit gaat en je haar beter leert kennen wordt je toch wel benieuwd naar een aantal zaken. Zoals hoe zit het met al die vreemde feiten die Caro ontdekt en of Caro er bovenop zal komen. Ook ben je heel benieuwd of de relatie met haar dochter ooit nog goed komt en wat er nu aan de hand is met de aanklacht op haar werk.

In het laatste deel van het boek komt er antwoord op al deze vragen en komt er van alles goed bij elkaar. Er zit dan meer vaart en actie in het verhaal en het is wat spannender.

Personages
Er zijn veel personages in het boek met hun eigen verhaal en karakter. Vooral het personage van Caro is goed uitgewerkt. Caro voelt zich nutteloos en overbodig en het is begrijpelijk dat ze een taak wil en verantwoording om haar eigenwaarde op te krikken. Ook is het mooi om te lezen hoe ze de kans krijgt om de draad weer op te pakken en wat ze met deze kans doet. De gevolgen die haar instorten en alcoholgebruik heeft op Caro en haar gezin worden goed beschreven. Ondanks dat dit goed uitgewerkt en beschreven is, weet Caro je als lezer niet echt te raken. Behalve wanneer het over de relatie met haar dochter gaat. Zowel Caro als haar dochter zitten helemaal in de knoop. Door alle gebeurtenissen wil haar dochter niets meer met haar te maken hebben. De manier waarop moeder en dochter hiermee om gaan is voor mij het sterkste punt uit het boek.