Bespreking: Polder – Marieke ten Berge & Eva Moraal

Het boek is een luxe hardcover uitvoering in groot formaat en is een aanwinst voor ieder kind dat wat meer over “gewone“ dieren in ons land wil weten en voor schoolbibliotheken.
De lay-out is ruim en oogt uitnodigend en de (paginagrote) illustraties zijn heel realistisch terwijl ze tegelijkertijd iets liefs uitstralen en weten te vertederen.
In korte stukjes vertelt ieder dier iets over zichzelf, de eerste woorden van ieder stukje informatie beginnen niet met zwart maar in een kleur die bij de illustratie past. Dit is heel overzichtelijk want zo ziet een kind geen lappen tekst maar behapbare stukjes informatie. Ook een aantal steekwoorden zijn in kleur.
Bij ieder dier staat er ook een gemarkeerd stukje met basis informatie zoals: soort / gewicht / beschermingsstatus en meer.

De manier van vertellen is eenvoudig zonder kinderlijk te zijn en is persoonlijk doordat een dier het zelf vertelt. Het is verre van een droog studieboek, meer een soort van (eenzijdige weliswaar) gesprekken met een aantal dieren. Waarbij je al lezende (of terwijl je voorgelezen wordt) allerlei verschillende soorten informatie krijgt over het dier. Denk aan informatie zoals, gewicht, waar de dieren wonen, wat ze eten, waar ze broeden en …..
Maar ook allerlei andere weetjes zoals dat bevers bijna uitgestorven waren door de mens / dat boeren ganzen lastig vinden en van hun land verjagen / dat eeuwenlang de mens de grootste vijand was van de reeën, maar er nu een oude vijand (de wolf) is teruggekeerd / dat een ringslang niemand kwaad doet en niet giftig is / dat er steeds minder spreeuwen zijn of dat steenuilen hun vrouwtjes het hof maken met een muisje en hun fluitende roep.

Op een rustige manier komt hierin ook regelmatig naar voren dat de dieren het vaak zwaar hebben en dat mensen hierin veelal een rol spelen.

Ik zal wat kleine stukjes tekst hier overnemen:

BEVER: Wat wel waar is, is dat dat ik met mijn platte peddelstaart op het water sla om mijn familie te waarschuwen. Ik leef met mijn vrouwtje en een aantal kinderen samen. Die blijven tot hun tweede jaar bij ons in de burcht. Het kost tijd om ze alles over het bouwvak te leren. En ze zijn een handige oppas voor hun jongere broertjes en zusjes.

BOKJE (De allerkleinste snip): Zie je me nou nog niet? Ik zit recht voor je neus. Goed, ik heb niet voor niets die vier heel lichte streepjes op mijn rug. De beste schutkleur die een snip maar wensen kan: niemand die me kan vinden tussen de takjes en het riet. Ik hou me stil, doodstil, tot ik opeens recht opvlieg.

GROTE KEIZERLIBEL: De larven groeien en vervellen, groeien en vervellen. Eenmaal volgroeid kruipen ze op een nacht uit het water naar een brede stengel of blad. En dan, in de vroege morgen en als het warm genoeg is, barst hun huid open en is er een nieuwe keizerlibel uitgeslopen – die helaas best vaak meteen door de tong van een kamsalamander wordt opgeslorpt. Tja.

Verder vind je in het boek

• Een aantal plekken waar je polderdijken kunt vinden, met een kaart van Nederland erbij waarop je kunt zien waar die liggen en welke dieren je kunt zien
• Wanneer je meer wil leren over de dieren in het boek staat er een enorme lijst met informatiebronnen
• Een grote kaart waarop je trektochten van volgens kunt volgen
• Een detailkaart met informatie
• En natuurlijk een index om te kijken op welke pagina je de dieren kunt vinden