Vuurkoraal – Annet De Jong

In het boek maak je kennis met Nederlands journaliste Dana Winter die op Curaçao woont en daar werkt voor een lokaal dagblad. Dana is altijd op zoek naar een goed verhaal en houdt met hart en ziel van haar werk. Door haar ogen leer je het eiland en een aantal van de bewoners kennen en kom je helemaal in de sfeer van dit zonnige vakantieoord. Als lezer krijg je in de start en ook op andere momenten in het boek vrij veel informatie tegelijk. Dat had wat mij betreft wat meer geleidelijk aan gemogen.
Heel storend is het niet omdat de manier van schrijven heel vlot en prettig is, je vliegt moeiteloos door het boek heen, meegedragen op de woorden waarmee de auteur haar verhaal verteld. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat dit al de zesde druk van dit boek is.

Het hele eiland is in rep en roer als de 18-jarige Merel vermist is. Samen met haar ouders en vriendinnen was zij hier vakantie aan het vieren. De moeder van Merel neemt contact op met Dana omdat ze vindt dat de politie te weinig doet. Ze hoopt dat een journaliste de politie wel wat op kan jutten. En dat is precies wat er gebeurt, Dana ziet hierin namelijk een kans om een uniek artikel te schrijven dat miljoenen mensen kan bereiken. Ze bijt zich vast in de zaak en onderzoekt alles en iedereen die ook maar iets met Merel te maken heeft.

Dana spreekt bijna iedereen op het eiland, gaat langs bij de duikschool waar Merel les had, probeert meer te ontdekken over het vriendje van Merel en valt de politie lastig. Hierbij maakt ze gebruik van het feit dat haar ex bij de politie werkt. In de loop van het verhaal lees je zo ook meer over het liefdes en privéleven van Dana. Ook probeert ze een band met de ouders en de vriendinnen van Merel op te bouwen om zo aan vertrouwelijke informatie te komen.
De zaak kruipt onder haar huid en als lezer zie je hoe haar morele grenzen steeds meer onder druk komen te staan. En hoe ze zelfs doorslaat bij haar pogingen om informatie voor haar artikel te komen.

Met succes, dat wel, want ze haalt heel veel informatie op en volgt veel sporen waarbij je als lezer niet altijd doorhebt dat iets van belang is. Dit heeft ook een keerzijde, want ze maakt op deze manier vijanden en dat heeft gevolgen. Het wordt behoorlijk dubieus wanneer ze op eigen houtje onderzoek gaat doen naar de verdachte die de politie op het oog heeft. De jonge duik instructeur waar Merel een relatie mee had. Ook duikt ze wel heel diep in het privéleven van de vriendinnen en ouders van Merel. De grens wat acceptabel is voor een journalist wordt wel erg vaag, dit is erg overtuigend gedaan.

Het verhaal gaat niet snel en is ook niet heel spannend maar het kabbelt wel gemoedelijk verder en houd je aandacht vast. Wanneer er steeds meer aandacht komt voor de jongeman die de politie verdenkt en Merel allerlei schokkende feiten boven water weet te halen wordt het tempo hoger en neemt de spanning toe.
Stap voor stap wordt ze als lezer naar de ontknoping toe geleid, waarbij in tegenstelling tot de zaak Holloway, je als lezer tevreden stellende antwoorden op je vragen krijgt.