Gastrecensie: Coraline – Neil Gaiman

Coraline maakt kennis met de buren, die haar naam steeds verwarren met Caroline en leert geleidelijk aan iedereen in haar buurt kennen. Zo hoort ze onder meer dat er een put is waar ze zeker voor moet uitkijken, en uiteraard gaat Coraline juist daar naar op zoek en vindt deze natuurlijk ook en onderzoekt bijvoorbeeld hoe diep de put wel niet is. 

Wanneer het slecht weer is, mag ze niet naar buiten en omdat niemand tijd voor haar heeft gaat ze verder op onderzoek in huis, waar ze deuren en ramen gaat tellen, maar ook een deur ontdekt die uitkomt op een bakstenen muur en nergens heen leidt.

Diezelfde nacht hoor Coraline echter ook wat vreemds in huis en als ze wakker wordt meent ze een schim te zien die ze achtervolgt tot deze verdwijnt in de hoek van de kamer met de oude deur voor de bakstenen muur. Wanneer ze deur weer open doet is er niets vreemds te zien, maar later in bed droomt ze wel van schimmen die een liedje zingen.

In de dagen die volgen gaat ze naar school en leert onder meer een zwarte kat kennen waar ze mee kan praten en die in wat mysterieuze termen met haar praat. De kat waarschuwt haar ook voor gevaren in haar omgeving en dat Coraline beter bescherming met zich mee kan dragen. Onderzoekend als ze is ontdekt Coraline later dat achter de deur soms wel een wereld is waar ze heen kan en dat het een soort parallelle wereld is waar ze ook een moeder en een vader heeft die zich echter wel anders gedragen en er ook wat anders uit zien. De eerste keer dat ze in deze wereld terecht komt weet ze na een tijdje weer gewoon terug naar huis te keren. Maar de tweede keer willen  de alternatieve ouders haar niet meer laten gaan en is de terugweg afgesloten. 

Hoe Coraline dan geleidelijk aan weet te ontdekken wat er aan de hand is en hoe ze met haar slimme verstand en durf de weg naar huis te vinden is een spannend verhaal dat zowel voor jongeren als volwassenen prettig en interessant is om te lezen.

Wat Coraline nu precies zo’n goed boek maakt is moeilijk te vatten. Het verhaal lijkt in eerste instantie een kinderboek voor kinderen vanaf 8 jaar ongeveer, maar ikzelf vond het ook een intrigerend verhaal. Deels komt het door de soms wat vreemde personen die Coraline ontmoet, anders ook door de herkenbaarheid van werkende ouders die de balans tussen werk en prive/kinderen lastig te scheiden vinden. Maar ook de sfeerbeschrijving van de hele wereld is leuk om te lezen.

Tijdens het schrijven van deze recensie heb ik ook de verfilming van Coraline er weer bij gezocht en ook dat is een aanrader om eens te huren en te bekijken. Als stop-motion film is het een hele goede film, met een prettige soundtrack en een prima verhaal. Het verhaal is beslist niet hetzelfde als het boek, maar haalt wel een flinke basis uit het origineel. Beiden zijn daarom ook heel goed los te bekijken.