Gelezen: Haas ik mis je! – John Dougherty & Thomas Docherty

Het boek begint vrolijk met de twee vrienden Kik (een #schildpad) en Pip (een haas). In mooie sprekende pagina grote illustraties zie je de vrienden van alles doen. Je kunt aan de illustraties zien dat ze veel plezier hebben samen. In korte stukjes tekst wordt dat ook verteld. Ze zijn altijd bij elkaar, maatjes voor altijd en vinden het geen probleem dat Kik traag is en Pip juist snel. De tekst is in rijmvorm wat zo nu en dan wat geforceerd aan doet, maar het is niet echt storend.

Op een dubbele pagina zitten de twee vrienden samen gezellig bij elkaar en beloven ze dat ze voor altijd vrienden zullen blijven maar dan zegt de tekst in het boek opeens Maar toen, heel onverwacht … was het allemaal voorbij.
Van de ene op de andere dag is Pip er niet meer en is Kik alleen. Op de illustratie is te zien hoe hij overal zoekt maar zijn vriend niet kan vinden, er is alleen een donkere schaduw in de vorm van een haas. Kik voelt die nare donkere plek en weet niet wat hij er mee moet.

Voor kinderen is het denk ik heel spannend en wanneer ze zelf iemand missen zal het herkenbaar zijn. Net als de woede die Kik voelt, hij roept en schreeuwt boos naar zijn afwezige vriend, al meent hij dat niet. Op een ander moment belooft hij aan de lege plek die Pip achtergelaten heeft dat hij altijd lief zal zijn als Pip terugkomt. De leegte, de boosheid en het verdriet zie je in de illustraties verbeeld als een zwart silhouet van haas. Een ontroerend stuk dat op jonge kinderen veel indruk kan maken.

Maar dan ontmoet Pip, een vriendelijke beer (Fien) aan wie hij zijn verdriet vertelt. Je ziet ook hier de tekst weer mooi terug in de illustraties, zoals wanneer Fien de kleine schildpad troost en een knuffel geeft. Voor de jonge “lezer“ al een stukje opluchting dat er iemand is die Pip opvangt en bij wie hij terecht kan.
Fien kan nog meer voor Pip betekenen wanneer uitlegt dat het leven niet altijd leuk is en dat vrienden soms weggaan. Maar dat er wel iets is om iemand die je mist toch een beetje bij je te houden. Samen met Fien gaat Pip herinneringen op halen met Pip en zie je in een aantal kleine illustraties de leuke dingen die ze samendeden. En wie goed op let ziet dat het zwarte silhouet een klein beetje kleur krijgt.

Steeds meer vrolijke herinneringen worden opgehaald, waardoor de nare lege plek steeds meer gevuld wordt en lichter wordt. Op een mooie manier wordt zo verteld dat het gemis verzacht kan worden. En dat iemand van wil je herinneringen bij je draagt toch nog een beetje bij je is. Goed is hierbij dat het verdriet van Kik niet weg is maar hij leert het een plekje te geven. De illustraties hierbij zijn prachtig en wanneer het boek een keer voorgelezen is kan een kind zelf het verhaal “lezen“ door naar de illustraties te kijken.