Recensie / blogtour: Weerwolven van Waraine – Eva Linden

Het verhaal begint onschuldig wanneer diverse groepjes jongeren bij hun vakantiehuis in het kleine Franse plaatsje Waraine aankomen. Al snel blijkt dat er ergens iets misgegaan is omdat meerdere jongeren ditzelfde huis geboekt hebben voor hun vakantie. In totaal zijn het 9 jongeren in de leeftijd van 15 tot 20 jaar die zonder dat ze het zelf beseffen aan het begin staan van een hachelijk avontuur waar niet iedereen ongeschonden uit zal komen.

Er wordt besloten om met z’n allen naar binnen te gaan om te overleggen wat ze met deze situatie moeten doen. Wanneer iedereen zich voorstelt blijkt dat een aantal jongeren elkaar al kent. Omdat het al laat is en het lastig is om vervoer terug te vinden blijven ze deze nacht nog allemaal in het huis en zullen ze de dag erop wel kijken hoe het verder gaat.
In de loop van de avond spelen ze het spel weerwolven van Wakkerdam dat ze omdopen in weerwolven van Waraine. Het is een bestaand en populair kaartspel waarbij iedereen een geheime rol krijgt met als doel de weerwolf te ontmaskeren. Helaas kunnen ze hun spel niet afmaken omdat er in de tuin waar ze het spel spelen een boom omvalt.

De volgende ochtend is er iets mis met een van de personages en vanaf dat moment raakt alles in een stroomversnelling. Er gebeuren steeds meer vreemde dingen, personages raken gewond en de onderlinge spanning loopt op. Het lijkt erop alsof het weerwolf spel nooit gestopt is maar nu in het echt doorgaat. Het is heel verschillend hoe de personages hier op reageren, een aantal geloofd dat er iemand hen bedreigd, andere lachen het weg of zijn teveel met zichzelf bezig. Ondertussen wordt de sfeer grimmiger en slaat onderling wantrouwen toe.

Het verhaal wordt steeds vanuit een ander personage verteld, zodat je op den duur iedereen leert kennen. Helaas gaat dit erg langzaam en voelt het in de eerste helft van het boek meer als losse verhalen dan als één verhaal. Het duurt wat te lang voordat de personages voor de lezer echt tot leven komen. Wat ook niet helpt hierbij is dat er steeds vrij veel informatie tegelijk vrijgegeven wordt en dat de manier waarop dit gebeurd meer “tell” dan “show“ is.
Dat is jammer want er zijn 9 totaal verschillende personages neergezet met ieder hun eigen problemen en achtergrond. Zo wordt er op een warme manier aangegeven hoe iemand ten opzichte van zijn vrienden uit de kast komt. En blijkt bijvoorbeeld een hoogst irritant personage een moeilijk leven te hebben wat haar gedrag ietwat verklaard.
Op zich goed bedachte personages maar de uitwerking blijft oppervlakkig.

De opbouw van het plot en de spanning is erg goed gedaan. Zowel bij de personages als bij de lezer is er constant twijfel over wat er aan de hand is en zijn er vele onbeantwoorde vragen. Is er echt iemand die het spel naspeelt? Zijn het ongelukken die er gebeuren of is er meer aan de hand? Stel dat iemand het op hen voorzien heeft wie is dat dan en waarom?
Steeds meer kom je te weten en uiteindelijk weet je als lezer iets meer dan de personages en zie je daardoor aankomen dat er iets wel vreselijk mis moet gaan. Hoe en wanneer weet je niet en dat houdt het verhaal spannend.

In het laatste deel van het boek zijn er een aantal wendingen en onthullingen die voor de personages grote gevolgen hebben. Wanneer alles afgelopen lijkt te zijn en een aantal personages voor moeilijke keuzes hebben gestaan lijkt het verhaal afgesloten terwijl nog niet alle vragen beantwoord zijn. Maar dan komt de laatste onthulling en is alles duidelijk. Dit is erg goed gedaan.

De spanning en de opbouw van het plot zitten op zich goed in elkaar, maar in de loop van het boek zijn er regelmatig situaties die niet reëel of geloofwaardig over komen. Hierdoor wordt het moeilijk om echt helemaal mee te gaan met het verhaal.