Interview T.C. Boyle bij BorderKitchen

Donderdag 3 september was het zover, Jeroen en ik gingen naar het theater aan het Spui in Den Haag. We hadden kaartjes gekocht voor BorderKitchen waar de Amerikaanse auteur T.C. Boyle geïnterviewd werd naar aanleiding van zijn nieuwste boek Wie storm zaait. Een boek waar ik totaal van onder de indruk ben en op mijn blog 5 sterren gaf.
De auteur werd geïnterviewd door (schrijver / journalist) Arjan Visser.
Het is voor het eerst in 12 jaar dat de auteur weer in Nederland was.

T.C. Boyle (1948, Santa Barbara Californië) wordt gezien als een van de belangrijkste hedendaagse Amerikaanse schrijvers.
Hij heeft 15 romans geschreven en diverse essaybundels en korte verhalen. De auteur heeft een aantal prijzen op zijn naam staan zoals de PEN/Faulkner Award en de Robert Kirsch Award voor zijn gehele oeuvre.

Jeroen en ik waren er al vroeg omdat we onze kaartjes nog moesten ophalen bij de kassa, en dat moest drie kwartier voor het interview. Voor ons was dat geen punt, we hebben gezellig koffie gedronken en met andere vroege vogels gekletst. Ik kwam een grote fan van T.C. Boyle tegen die al zijn werk gelezen heeft. Zijn laatste boek Wie storm zaait vond ze zijn beste boek. Bovendien zagen we hoe de auteur arriveerde en overlegde met de mensen van het theater over zijn optreden van die avond.
De belangstelling was groot en langzaam maar zeker liep de zaal vol. Het was duidelijk te merken dat hier boekliefhebbers aanwezig waren. Voor de start van het programma zag ik om me heen mensen aan het lezen in het (net gekochte?) boek van T. C. Boyle of in een ander boek.

Na een kort welkom door iemand van BorderKitchen namen T.C. Boyle en Arjan Visser plaats.
De auteur begon met een grap richting het publiek en zette zo deels de toon voor het interview. Tijdens het gesprek wist hij door het gebruik van humor de zaal regelmatig aan het lachen te krijgen. Het was voor Arjan Visser soms moeilijk om een serieus antwoord op zijn vragen te krijgen. Maar hij aarzelde niet om door te vragen of tegen T.C. Boyle te zeggen dat hij een echt antwoord wilde. De auteur pikte het prima op en er ontstond een geanimeerd gesprek naar aanleiding van de vragen die Arjan Visser stelde. Regelmatig werd er afgedwaald van het onderwerp of reageerde de auteur met grappige opmerkingen.

Het was niet alleen interessant maar ook heel vermakelijk om naar deze twee heren te luisteren. Het was beslist geen standaard vraag en antwoord gesprek en hierdoor niet echt makkelijk om over te schrijven maar des te leuker om er bij te zijn.
T.C. Boyle wist zijn publiek moeiteloos te boeien en in te pakken. Arjan Visser leek geamuseerd, geïnteresseerd en soms licht gefrustreerd te zijn door de beroemde auteur.
Wat mij betreft is de auteur net als zijn boek, absoluut boeiend en moeilijk om goed te omschrijven.

Na algemene vragen ging het interview over Wie storm zaait. Na het boek gelezen te hebben vond ik het boeiend om meer over de achtergronden te horen. Jeroen, die het boek niet gelezen had, raakte ook geboeid. Zeker nadat T.C. Boyle een fragment voorlas uit zijn boek.
Het fragment ging over één van de hoofdpersonen Sara wanneer ze in aanraking komt met de politie en haar geheel eigen kijk geeft over wetten en regels.
Snel was duidelijk dat de auteur niet alleen prachtig schrijft maar zijn verhaal ook over weet te brengen aan zijn publiek. Met gebruik van zijn stem, gebaren en lichaamstaal bracht hij Sara tot leven. Precies zoals ik dat had toen ik het boek las.

Aan het einde was er tijd voor vragen uit het publiek waarna het interview afgelopen was.
Er was de mogelijkheid om Wie storm zaait te kopen en / of boeken te signeren. De rij voor het signeren was lang maar toch nam de auteur ruimschoots de tijd om met iedereen even een praatje te maken.
Ook ik heb mijn boek laten signeren en het staat al te pronken in mijn boekenkast.

In het kort wat onderwerpen uit het interview.

• T.C. Boyle hoopt over een paar weken zijn nieuwste boek af te hebben. Hij vind het lastig om het schrijven te onderbreken voor auteurs bezoeken, maar is het wel gewend zodat het schrijven toch gewoon weer gaat lukken. 
• Hij schrijft op een vaste plaats en heeft vaste routines nodig om goed te kunnen werken. 
• Ritme is belangrijk voor hem, zowel in muziek als in geschreven tekst. Hij leest iedere dag hardop voor wat hij geschreven heeft om te luisteren naar het ritme van de woorden in zijn verhaal. Hij gaf hierover een voorbeeld en vertelde dat ooit eens een of andere idioot (zijn woorden) een kort verhaal van hem wilde inkorten. Heel het ritme zou er dan uit gaan en wat de auteur betreft zou zijn tekst dan net een krantenbericht zijn. 
• Hij schrijft nooit zonder harde muziek aan (klassiek of jazz). 
• Naast schrijven vind hij het ook fijn om een performer te zijn. Hij leest graag voor en vertelt graag over zijn werk aan publiek. Voorlezen kan volgens hem magisch zijn en je terug brengen naar je kindertijd waar je moeder of een leraar voorlas 
• Hij schrijft over allerlei onderwerpen, al komen een aantal onderwerpen (zoals vader/zoon relaties) regelmatig terug. 

Over “Wie storm zaait“

• Het verhaal heeft drie hoofdpersonen waarvan Adam de belangrijkste is. Het verhaal begint met de vader van Adam, een gepensioneerde veteraan die op vakantie is. Hier is al het een en ander te zien van de drang naar geweld die bij Amerikanen lijkt te horen. Over Amerikanen, geweld en het bezitten van wapens ontstond een uitermate boeiend gesprek tussen de twee auteurs op het podium. 
• Over hoe het boek geïnterpreteerd kan worden wil hij zich niet echt uit laten. Wat T.C. Boyle betreft is het aan de lezer om te interpreteren en niet aan hem. Hij wil ook beslist geen boodschap of mening naar de lezer pushen.

• Het verhaal is deels op een waargebeurd verhaal gebaseerd. In 2011 was er een klopjacht van meer dan een maand op een schichofrene jonge man die op twee mensen geschoten had. Hij wist zich in de bossen te verstoppen en te overleven. Zijn ouders hadden problemen aan zien komen en waren zelfs naar de politie gegaan met hun zorgen. Maar zolang de man niets strafbaars deed kon er niets gedaan worden. De auteur heeft dit verhaal gebruikt en hoopt de familie van de jongen niet op de tenen getrapt te hebben. Het is lastig als je een verhaal wil vertellen om niemand te kwetsen. Anderzijds had het verhaal ook heel breed het nieuws gehaald en was het al een breed verspreid verhaal.
• Veel lezers blijken ondanks wat Adam allemaal gedaan heeft toch sympathie voor hem op te kunnen brengen.
• De karakters zijn totaal verzonnen.
• Colter, de held uit de 18de eeuw waarvan Adam geobsedeerd is, heeft echt bestaan.