Verslag van een topdag op Castlefest 2015

Dit jaar gingen Jeroen en ik voor de tweede keer naar Castlefest, deze keer in gezelschap van onze zoon Kevin. Omdat we er om 10.00 al wilden zijn en nog wat aan onze outfit moesten doen stonden we op tijd op. Nadat ik me in een feestelijke jurk gestoken had en er bij Kevin elfen oren opgeplakt waren gingen we op pad.
Op de parkeerplaats begon de pret al. Ik vond het prachtig hoe er uit al die moderne auto’s wezens als elfen, tovenaars en… kwamen stappen. Hier en daar werd naast de auto de outfit nog afgemaakt of geperfectioneerd. Op weg naar de ingang van het Festival kwam ik zo al helemaal in de stemming. Ik heb het vast al eens eerder geschreven maar het is genieten vanaf het moment dat je aankomt. Dit jaar werkte het weer ook goed mee want het was een zonnige vrolijke dag.

Bij aankomst hebben we even gewacht op een collega van Fantasywereld en zijn gezin, met wie we afgesproken hadden. Na weerzien en kennismaken zijn we gezamenlijk naar de schrijversmarkt gelopen. Bij de stand van Zilverspoor de twee boeken gekocht die ik graag nog wilde kopen, Ik heb me keurig aan de twee boeken gehouden die ik van plan was te kopen. Toch met 5 boeken naar huis, één boek hebben we voor Kevin gekocht en twee boeken ga ik recenseren voor Fantasywereld.

Gezellig een tijd gekletst met Dave en een aantal auteurs van Zilverspoor / Zilverbron. En met Cocky van Dijk afgesproken om ’s middags langs te komen voor het interview.

Daarna ging ieder zijn eigen weg. Wij gingen nog bij andere boekenstands en auteurs langs. Toch wel lastig hoor om niets meer te kopen. Er lagen zoveel interessante boeken! Mijn boek Fulia van
Joost Uitdehaag had ik bij me en is door Joost gesigneerd. Ook hier brachten we veel tijd door en voor we er erg in hadden was de ochtend alweer om.

Aangezien mijn conditie minder is dan die van Kevin en Jeroen besloten we op te splitsen. Jeroen en Kevin gingen op pad voor foto’s en een aanvulling op de outfit van Kevin. Ik ging heerlijk lui zitten / liggen op het gras waar al vele andere festivalgangers neergestreken waren. Kleden en stoelen waren neergezet, picknickmanden werden geopend – alles heel gemoedelijk. Ik zat vlak bij de kinderhoek waar (verkleed) grut kon zwaardvechter of met dwergen gooien. Er kwam veel gelach en geschater uit die hoek. Verder was op de achtergrond muziek van één van de vele bands te horen en het geroezemoes van vele stemmen. Terwijl ik lui rustte onder de grote boom op het grasveld heb ik allerlei mooi verklede mensen voorbij zien komen. Maar ook een Schots orkest en een middeleeuwse heks die opgebracht werd en luidkeels om hulp riep.

Later op de dag kwamen Jeroen en Kevin weer mijn kant op en gingen we langs de vele kraampjes. Er was erg veel te zien en te koop onder andere mooie kleding, zwaarden, mede, en allerlei lekkernijen. Kevin vond een tuniek en broek die perfect bij zijn cape passen en heeft nu bijna zijn elfenoutfit compleet.

Tegen half vier gingen we naar Cocky van Dijk om haar te interviewen voor mijn blog. Kevin was zeer onder de indruk van haar boek Spiegelgeest deel 1 uit de DrakenZieler serie.

Voor de tent van Zilverspoor, in het laatste stukje schaduw dat we konden vinden hebben Kevin en ik Cocky geïnterviewd. Met muziek op de achtergrond en volop mensen die voorbij liepen of langs kwamen was dat een gezellig gebeuren. Cocky antwoordde vlot en uitgebreid op onze vragen en regelmatig werden we afgeleid van het interview. Doordat er fans (of nieuwe klanten) langs kwamen voor een gesprek en/of haar boeken te kopen. Maar ook omdat we met z’n drieën volop over fantasy boeken aan het kletsen waren. Het was grappig om te merken dat Cocky en ik veel dezelfde auteurs goed vinden.

Zo hebben we gemoedelijk en ontspannen een flinke tijd voor de tent gezeten. Collega auteurs kwamen al goedmoedig kijken of ze haar moesten redden van dit “diepte” interview. Waarop we in gesprek raakten en weer afgeleid werden. Erg gezellig vonden we het en fijn dat we Cocky mochten interviewen.

Als afsluiting nog even een stukje rondgekeken naar onder andere zwaardvechten en wat kraampjes. En zonder dat ik alles gezien had was de dag alweer om. Ik snap nu best dat mensen meerdere dagen achter elkaar gaan. Er is genoeg te zien en te beleven.
Voor mij is één dag genoeg, het voelt als een minivakantie. En stiekem ben ik ook wel trots dat onze zoon nog gezellig met zijn ouders op pad wil.

Zoals ik al zei bij de start: Het was een topdag.

Natuurlijk is er ook een fotoverslag die hier te vinden is.