Recensie: Schaduwtango – Arturo Pérez-Reverte

Schaduwtango
Max Costa en Mecha Inzunza zijn al meer dan dertig jaar verstrengeld in hun eigen eindeloze tango. Een dans van verleiding en overheersing die pauzeert maar nooit echt ophoudt. Ze zijn verbonden door een onzichtbare band en onuitgesproken gevoelens. Gescheiden door egoïsme, angsten en hun verleden.

Drie tijdperken, twee flamboyante personages, een parelketting en de tango zorgen voor een onweerstaanbaar boek

Hun eerste ontmoeting is in 1928 op de oceaanstomer waar Max als beroepsdanser werkt. Vanuit de achterbuurten in Buenas heeft hij zich opgewerkt tot een man bij wie de rijke passagiers op het schip zich op hun gemak voelen. Hij weet zich net als hen te gedragen en komt sympathiek en betrouwbaar over. Dat gebruikt hij om rijke vrouwen te verleiden en vervolgens hun juwelen te stelen.
Max heeft het voorzien op de parelketting van Mecha, de jonge knappe vrouw van een beroemde tango componist. Hij verleid haar, besteeld haar en verlaat haar. Zoals hij dat negen jaar later weer zal doen na een gezamenlijk uitgevoerde spionage opdracht aan de Franse Rivièra.

Dertig jaar later is Max een eerzame chauffeur in loondienst, Als hij voor de derde keer in zijn leven Mecha ontmoet komen herinneringen naar boven aan de beste momenten van zijn leven. En aan de vrouw die hij nooit vergeten is. Hij besluit nog één keer de rol van charmante oplichter te spelen. Ook voor Mecha heeft de tijd niet stil gestaan, hoewel nog steeds knap, is ze ook ouder geworden. Haar eerste man is overleden en uit haar tweede huwelijk heeft ze een volwassen zoon.
Tot zijn schrik vraagt Mecha of hij haar zoon wil helpen die problemen heeft in de schaakwereld. Vlucht hij zoals hij altijd gedaan heeft als hij gevaar ruikt? Of maakt hij voor haar een andere keuze?

Max en Mecha
Het is geweldig zoals deze twee personages om elkaar heen draaien en aan elkaar gewaagd zijn. Bij de start lijkt Mecha een hulpeloos slachtoffer van Max, maar blijkt een sterke gecompliceerde vrouw te zijn. Haar verhaal komt in de ontmoetingen met Max naar voren en is minstens zo fascinerend als dat van Max.
Max is de ideale oplichter om over te lezen. Hij is vriendelijk, knap, gewetenloos maar gebruikt nooit geweld en is niet grof. De oude Max is wat ingezakt maar veert weer op wanneer hij weer op oplichterspad gaat. En als lezer betrapte ik me erop dat ik blij voor hem was.
Tijdens het lezen besef je steeds meer dat er een vreemde vorm van begrip, wantrouwen en genegenheid tussen hen bestaat. Waarschijnlijk herkennen ze zichzelf deels in de ander. Beide hebben een hard en duister verleden, geen van hen toont de buitenwereld hun ware gezicht. Ze zijn hard maar hebben ergens diep in zich een zachte plek.

Opmerkelijk genoeg weet ik na het lezen van het boek nog steeds niet of ik Max en Mecha wel mag. Heel rechtschapen en correct zijn ze niet, toch weten ze je in hun netten te verstrikken en je mee te trekken in hun levens. Geboeid lees je over wat er in het heden gebeurt en wat er in het verleden aan vooraf ging. Tijdens het lezen kun je helemaal opgaan in het moment waarover verteld wordt.

Langzaam lezen
Van de schrijfstijl van Arturo Reverte ben ik erg onder de indruk. Zijn stijl is vertellend en weet je het gevoel te geven dat je als lezer midden in het verhaal zit. Wat een prachtig en rijk taalgebruik. Ik ben er hele stukken langzamer van gaan lezen om er volop van te kunnen genieten.
De sfeer van de verschillende gebeurtenissen wordt beeldend beschreven. De schaduwkanten van het leven in ieder periode worden haarscherp neergezet. Het ene moment neemt de auteur je mee naar een romantisch tafereel op een oceaanstomer vol rijke gelukkige mensen. Om je dan even later te confronteren met de decadente en harde kant van het zelfde tijd perk. Het contrast is groot en de wat meer duistere stukken vond ik minder prettig om te lezen. Maar het gaf wel een totaalbeeld waardoor het verhaal nog indringender werd.

Parelketting en tango
Veel vaart zit er niet in het verhaal. Toch gebeurt er heel erg veel en komt er van alles aan bod.
De geschiedenis van de tango wordt verteld en er zijn beschrijvingen van het dansen van de tango die van de pagina afspatten. De parelketting van de cover speelt een belangrijke rol.
Heel subtiel komt ook aan bod hoe Max en Mecha het ouder worden en het veranderen van de wereld ervaren. Als lezer krijg je een kijkje in de wereld van spionage en angst, net voor de Tweede Wereld oorlog. Maar ook een blik op de periode van de koude oorlog en een ontluisterend beeld van de schaaksport.
Ondertussen blijf je ook in de ban van de mysterieuze vrouw en de charmante oplichter. De vraag wat Max gaat doen met zijn gevoelens voor de vrouw die hij al twee keer bedrogen en verlaten heeft blijft je bezighouden. Pas op het einde van het boek, in een prachtig en mooi geschreven einde, komt het antwoord hierop.

Schaduwtango is een boek dat je meeneemt in het persoonlijke leven van twee bijzonder mensen in drie tijdperken. Het is mooi geschreven met een rauw randje. Gedurende het hele boek weet de auteur de mooie en lieve facetten van het leven en de meer trieste en duistere kanten goed neer te zetten. Niet tegenover elkaar maar als één geheel waar soms moeilijk te onderscheiden is waar het een ophoudt en het ander begint. Het verhaal is een afspiegeling van het leven, het loopt niet altijd zoals je wil of wat je prettig vind. Maar wat een belevenis om het mee te mogen maken.

Boekgegevens Titel: Schaduwtango Auteur: Arturo Pérez-Reverte Uitgever: Wereldbibliotheek Verschenen: april 2015 ISBN: 9789028426153