Recensie: Verbroken beloftes

Jenny Offill, foto door Michael Lionstar Website auteur: http://jennyoffill.com/

Voor uitgeverij De Geus doe ik mee aan de blogtour van Verbroken beloftes.
Een bijzonder boek dat indruk op me wist te maken. Ik ben dan ook erg blij dat ik over een paar weken bij een Bloggerslunch de auteur mag ontmoeten.

Linda van uitgeverij de Geus omschreef het boek als Een roman over het leven zoals het is, met up en downs, twijfels en angsten en natuurlijk liefde -en moederschap toen ze mij benaderde of ik mee wilde doen aan de blogtour van dit boek. Ook vermeldde ze dat het een mooi boek is dat in het buitenland in 2014 op meerdere lijstjes als favoriet van literaire recensenten was gekomen.
Mijn interesse was gewekt en ik mailde terug dat ik graag mee wilde doen met de blogtour.

Al snel daarna lag het boek in de brievenbus. Tot mijn verbazing was het maar een klein boekje, 189 pagina’s inclusief bronvermelding. Bij de omschrijving roman had ik onbewust toch een dikker boek verwacht. Na het lezen leek het boek echter helemaal niet zo dun, waarschijnlijk omdat de impact en de kracht van het boek juist erg groot is.
Het boek bleek een hardcover editie te zijn, iets wat ik toch altijd wel extra mooi vind.

De Quote op de cover vond ik erg uitnodigend:

‘Als ik je vertel dat het grappig is, en ontroerend en oprecht; wil je me dan alsjeblieft gewoon geloven, en het lezen ?’
– MICHAEL CUNNINGHAM.

Op de achterflap stonden ook een aantal quotes / aanbevelingen, maar dat werd me toch iets te veel. Als lezer wil ik ook zelf nog een mening kunnen vormen. Ik had daar liever iets over de inhoud of de auteur willen lezen. Die informatie was te vinden op de binnenflap van het boek.
Ze is jong, dapper en heeft onbezonnen, hoopvolle toekomstplannen. Ze trouwt, krijgt een kind en is gelukkig. Maar dan, langzaam en stilletjes, verandert er iets. Hoewel ze had gehoopt dat de liefde voor twee mensen haar compleet zou maken, voelt ze zich niet zo. Er zit nog zo veel scheef in haar hart.
Ze becommentarieert haar leven, terwijl het uit haar vingers dreigt te glippen.

Deze tekst gaf mij het idee dat het een wat serieus / beladen verhaal zou zijn. Deels bleek dat te kloppen maar het boek heeft alle emoties en gevoelens in zich die bij het leven horen. Zowel de dromen als de teleurstellingen, de successen als de missers en verdriet en geluk komen aan bod. Vaak hand in hand want het één sluit het ander niet uit.

Het boek begint met deze woorden:
Antilopen zien tien keer beter dan wij, zei je. Zo begon het, ongeveer. Dat betekent dat ze tijdens een heldere nacht de ringen van Saturnus kunnen zien.

Het zou nog maanden duren voordat we elkaar al onze verhalen vertelden. En zelfs toen leken een aantal de moeite niet waard. Waarom komen ze dan nu opeens weer boven? Nu ik het allemaal zo zat ben.

Het wordt geschreven in de ik vorm en begint heel fragmentarisch, de hoofdpersoon lijkt lukraak te vertellen wat er in haar op komt. Het zijn herinneringen, overpeinzingen, feitjes die haar te binnen schieten, gevoelens en observaties. In het begin had ik geen idee waar dit verhaal naar toe zou gaan en of er eigenlijk wel een verhaal in zou zitten. Maar de manier van schrijven beviel me prima. De kleine stukjes wisten gevoel en sfeer op te roepen en waren vaak raak geschreven. Soms lieten ze me glimlachen andere keren juist nadenken. Ik liet me gewoon leiden door het boek en was benieuwd waar ik terecht zou komen.

Uiteindelijk blijkt er wel degelijk een sterk verhaal te zijn, dat in stukjes verteld wordt. Ieder stukje staat apart en toch vormen ze samen een geheel. Het is geen standaard verhaal of één met een kop en een staart en een passend stuk ertussen. Het zijn kleine verhaaltjes, overpeinzingen, weetjes die uit het niets lijken te komen en geen betekenis lijken te hebben. Maar vaak blijkt dan later in het boek dat er toch meer achter zat.
Heel langzaam weet de hoofdpersoon je mee te nemen in haar leven en in haar gedachtes.
Dit is tegelijkertijd afstandelijk (de personages worden niet bij naam genoemd) en heel intens (oprechte en rauwe emoties komen naar boven).

De hoofdpersoon weet je te raken en met haar mee te laten voelen, juist doordat ze nietsontziend eerlijk over zichzelf is. Ze heeft het moeilijk omdat haar ambities ondergesneeuwd zijn door het moederschap. Toch voel je haar onwankelbare moederliefde.
Haar huwelijk komt in zwaar weer, ze stort bijna in. En ondertussen wordt ze ouder en lijkt de kans dat ze ooit aan zichzelf toekomt steeds kleiner. Het wordt goed en langzaam opgebouwd, tussen alle andere overpeinzingen door, en wist me helemaal haar wereld in te trekken. Heel soms had ik het idee dat er iets te veel afgedwaald werd maar dat duurde nooit lang.

Het is een prachtig boek met een aparte en eigenzinnige stijl. Het is knap hoe Jenny Offill met zo weinig woorden en met zo een fragmentarische stijl een sterk en aansprekend verhaal weet neer te zetten.

Boekgegevens Titel: Verbroken Beloftes Auteur: Jenny Offill Uitgever: De Geus Verschenen: Februari 2015 ISBN: 9789044533972