Verslag Thrillerfestival deel 2

Dit is het derde en meteen ook laatste verslag van het Thrillerfestival in Zoetermeer.

Jennefer Mellink
Een van de vele leuke ontmoetingen die ik had in Zoetermeer was met Jennefer Mellink. Ze is gek op thrillers en wil haar enthousiasme overbrengen op haar Young Adult lezers. Hier thuis heb ik drie kids die graag Young Adult lezen en zelf lees ik graag met ze mee. Er zitten echt pareltjes van boeken bij die ik als volwassene ook graag gelezen heb.

Fantasy schrijvers op thrillerfestival
Ook heb ik met een aantal fantasyschrijvers gesproken die ik al een aantal keren ontmoet had op onder andere CastleFest. Toch wel erg leuk dat ik een van de genomineerden voor de Fantasy Award, Patty van Delft, geïnterviewd heb toen haar boek uitkwam. Ze zag er weer prachtig uit en mocht de derde prijs in ontvangst nemen.

Interview panel 2
In het vorige verslag gaf ik al aan dat ik bij twee leuke interview panels geweest was.
Het tweede panel werd gepresenteerd door Charles den Tex. Hij sprak met Michael Berg, Linda Jansma, Helen Vreeswijk en Donald Nolet.
Deze keer was het panel iets meer een interview en wat minder een onderling gesprek, maar zeker niet minder interessant.

Charles den Tex begon met het voorstellen van de auteurs en hun werk en stelde ook wat vragen. Op deze manier hoorde ik onder meer dat…

• Helen Vreeswijk al 16 Young Adult boeken heeft geschreven
• Donald Nolet (winnaar Gouden Strop 2014) heel traag en voorzichtig aan een nieuw boek begonnen is
• Het nieuwe boek van Linda Jansma op 1 november gepresenteerd wordt, maar dat ze al druk aan het schrijven is aan een nieuw boek dat waarschijnlijk in mei 2015 uitkomt
• Michael Berg beslist niet van plan is om meer boeken te gaan schrijven over journaliste Chantal Zwart

Vragen aan panelleden
Net als in mijn vorige blog over het Thrillerfestival geef ik een impressie van het interview panel. Deze keer doe ik dat aan de hand van een aantal vragen die Charles den Tex aan de panelleden stelde.

• Wat is de thriller van de toekomst? En heeft de thriller nog toekomst? De thriller is het bestverkopende genre maar heeft ook het meest te lijden van illegale downloads. Ook komen er steeds meer thrillerschrijvers bij.
• Waardoor laten jullie je inspireren?
• Hoe houden we het interessant voor onze lezers? Gaan we mee met de trend om steeds extremer geweld en sex te gebruiken in onze boeken?
• Hebben jullie een verschuiving opgemerkt in de manier waarop jullie schrijven?
• Wat ervaren jullie als hindernissen bij het schrijven?

Linda Jansma haalt haar inspiratie vooral uit de krant. Wanneer ze een interessant bericht ziet gaat ze nadenken over het verhaal dat er achter zou kunnen zitten.
Haar hindernis bij het schrijven is dat ze erg uitgebreid schrijft. Ze haalt er van alles bij wanneer ze aan het werk is, schrijft heel veel woorden en wil werkelijk alles benoemen. Het is voor haar moeilijk om kort te schrijven. Gelukkig heeft ze een redacteur die haar helpt om flink te schrappen in wat ze geschreven heeft.
Linda is er duidelijk over dat ze geen sex en geweld in haar boeken wil gebruiken vanwege het effect of omdat het beter verkoopt. Bovendien zijn haar boeken meer psychologische thrillers.
Het lijkt haar leuk om een boek te schrijven dat zich in de middeleeuwen afspeelt. Linda heeft al een waargebeurde moord op een abt in Frankrijk gevonden als basis voor dit verhaal. Of ze dit boek ook daadwerkelijk ooit zal schrijven weet ze niet.
Gelukkig denkt Linda dat er zeker nog ruimte en toekomst is voor het thrillergenre.

Donald Nolet laat zich inspireren door schrijvers die hij erg goed vind zoals Robert Harris. Toch is hij gaan schrijven door een boek dat hij echt bar slecht vond. Op dat moment dacht hij “Zelfs ik kan dit beter, misschien moet ik het toch eens gaan proberen”.
Alles is voor hem nog één grote uitdaging bij het schrijven van een boek. Donald gaf aan dat hij het meeste moeite heeft met het beschrijven van simpele alledaagse handelingen. Want hoe zorg je er voor dat het verhaal niet saai wordt? Erg lastig dus hoewel hij wel merkt dat hij al veel geleerd heeft van het schrijven van zijn eerste boek.
In de toekomst ziet hij zichzelf meer spannende boeken gaan schrijven. Dat ligt hem goed en wil hij graag blijven doen. Over extreem geweld in boeken zegt Donald dat dit je als schrijver wel moet liggen. Je bent immers wel twee jaar met een boek bezig.
De toekomst van het thrillergenre ziet hij niet zo somber in. Er zijn steeds meer podia en manieren om je boek onder de aandacht te brengen.

Helen Vreeswijk werd door haar werk als rechercheur geïnspireerd om te gaan schrijven. Op deze manier wil ze jongeren wat van haar ervaringen meegeven. Haar boeken zijn gebaseerd op waargebeurde politiezaken waar ze aan gewerkt heeft. Natuurlijk wel zo veranderd dat ze niet meer herkenbaar zijn.
Helen vertelde dat het soms best lastig kan zijn om vanuit haar eigen ervaringen te schrijven. Want vreemd genoeg is het vaak voor haar lezers niet geloofwaardig wanneer de zaken verteld worden zoals ze werkelijk gebeurd zijn. Hierdoor moet ze de verhalen vaak wat afvlakken of veranderen en dat is voor deze auteur soms best frustrerend.
Door haar werk is ze goed op de hoogte van de recherche technieken. Omdat er veel veranderd in deze technieken zorgt ze dat ze op de hoogte blijft van nieuwe ontwikkelingen. Ze merkt ook veel invloed van de populariteit van misdaadseries op televisie. Regelmatig moet ze aan jonge lezers uitleggen dat de opsporingstechnieken in het echt veel minder spectaculair zijn dan op tv.
Als Helen een ander genre zou schrijven werd dat waarschijnlijk een avonturen boek of sciencefiction.
Op de vraag wat haar hindernis was bij het schrijven vertelde ze dat ze het schrijven in de ik-vorm lastig vindt.

Michael Berg is pas laat gaan schrijven. Hij dacht dat hij geen roman zou kunnen schrijven en dat hield hem tegen. Tijdens het maken van documentaires merkte hij dat hij de neiging had om het verhaal te gaan sturen. Michael wilde zelf vertellen en bepalen waar het verhaal naar toe ging. Hierdoor is hij begonnen met “een beetje schrijven” zoals hij dat zelf zegt. Een vriend die las wat hij geschreven had vond dat hij door moest gaan met schrijven.
Michael wist direct dat dit een thriller moest zijn, omdat hierin veel spanning zit en de lezers benieuwd zijn hoe het in elkaar zit en hoe het afloopt.
Bij ieder boek dat hij schrijft zijn er andere hindernissen. Wat wel steeds terug komt is zijn onzekerheid of het boek wel goed wordt.
Voorlopig blijft hij misdaadverhalen schrijven omdat hij het schrijven van een roman nog niet aandurft.
Het einde van het thrillergenre is volgens hem nog lang niet in zicht. Er is nog ruimte genoeg bijvoorbeeld in het uitgeven van boeken in eigen beheer. En ook Michael denkt dat er nog een flink aantal thrillerschrijvers bij zullen komen.

Na het interview waren de auteurs nog aanwezig voor een gezellig praatje en / of voor het signeren van hun boeken.