68Views 2Reacties
Gelezen: Ze is zoek
Hoe los je een misdaad op als je de feiten vergeet?
De hoofdpersoon Maud gaat in “Ze is zoek” deze uitdaging aan. Ze mag dan 82 zijn en steeds vergeetachtiger worden maar ze is er van overtuigd dat haar vriendin Elisabeth zoek is. Maud wil ontdekken wat er met Elisabeth gebeurd is en waar ze gebleven is maar staat er alleen voor. Ze wordt niet serieus meer genomen door haar familie, noch door haar hulp, de politie of haar haar huisarts. Dat is heel begrijpelijk vanuit hun standpunt, want Maud wordt steeds vergeetachtiger. Zo is ze bijvoorbeeld al meerdere keren naar het politiebureau geweest om Elisabeth als vermist op te geven. Elke keer opnieuw omdat ze vergeet dat ze er al geweest is. Als hulpmiddel schrijft Maud steeds briefjes als geheugensteuntjes maar dat werkt ook niet perfect.
Dat het boek in de ik-vorm geschreven is vond ik vóór het lezen wat apart. Hoe kan iemand die alles vergeet nu een samenhangend verhaal vertellen? Maar het werkt juist heel goed. Als lezer kruip je als het ware in het hoofd van Maud en zie je de wereld zoals zij die ervaart. En daardoor begrijp je haar reacties en gedachtesprongen. Zelfs wanneer de buitenwereld het vreemd vind. Tijdens het lezen ging ik echt mee in de belevenissen van Maud. Ik las het boek en zag het verhaal vanuit het perspectief van Maud en snapte natuurlijk de zorgen van haar dochter Helen wel. Maar mijn sympathie en begrip lagen vooral bij Maud en haar aparte hersenkronkels.
Het is een knap en mooi geschreven boek, ongelofelijk hoe een zo warrig verhaal toch zo duidelijk kan zijn. De auteur weet op een prachtige manier heen en terug in het verleden van Maud te gaan en laat zien hoe het voor Maud allemaal door elkaar loopt.
Maud is een geweldig personage, dat ontroerend, waardig en met humor neergezet wordt. Tijdens het lezen leefde ze voor mij echt. Ik vond haar vertederend, soms triest en heel sympathiek.
Tot aan het einde blijft het verhaal van de zoektocht naar Elisabeth je aandacht vasthouden en blijf je in de ban van Maud. Op het einde is er nog een prachtige rol weggelegd voor Helen, de dochter van Maud. Het einde is mooi en passend bij de sfeer van het boek.
Een aanrader, ik heb echt genoten van dit boek
Achterflap
‘Elizabeth is zoek’ staat op het briefje in Mauds zak. Het is in haar eigen handschrift geschreven, net als het briefje op de muur. Maud wordt vergeetachtig. Ze koopt perziken op sap terwijl ze al een kast vol heeft, vergeet de thee te drinken die ze zelf inschonk en schrijft briefjes als geheugensteuntje. De mensen nemen haar niet meer serieus. Maar ze is vastbesloten te ontdekken wat er met haar vriendin Elizabeth is gebeurd en wat het verband is met het raadsel dat haar al zo lang kwelt: de nooit opgeloste verdwijning van haar zusje Sukey, vlak na de oorlog. Een vaardig geschreven mysterie, een onvergetelijke stem: je zult lachen, huilen en huiveren.
|
Tags: Gelezen
2 Opmerkingen
door Sherry
Een mooie recensie!
door Mieke Schepens
Lijkt me inderdaad een heel mooi boek! Knap geschreven ook!