Recensie: Fantoompijn

Fantoompijn is het tweede deel in de serie over misdaadverslaggever Juul Henning. Na het lezen van het eerste deel Schijndood was ik behoorlijk onder de indruk van het boek. In mijn recensie schreef ik onder andere “Het is een knappe mix van een goed opgebouwd en afgerond misdaadverhaal en een aangrijpend persoonlijk verhaal.“

Fantoompijn is een intrigerend, boeiend en soms ontroerend verhaal

Ik was dan ook heel benieuwd naar Fantoompijn. Zou het verhaal me weer weten te raken? Zou er weer een goed losstaand misdaadverhaal in het boek staan? Maar ook wilde ik graag weten hoe het nu verder ging met Juul Henning en zijn onderzoek.

In het eerste deel is te lezen dat Juul Henning na lange tijd weer aan het werk gaat na een traumatische gebeurtenis. Twee jaar geleden was er een brand in zijn appartement waarbij hij zwaar gewond raakte en zijn zoon overleed. Aan het einde van Schijndood neemt hij contact op met zijn anonieme bron bij de politie. Hij vraagt hulp om uit te zoeken wie zijn appartement in brand heeft gestoken en zijn zoon heeft vermoord.

Tore Pulli, een machtig figuur uit de onderwereld van Oslo, zoekt in dit deel contact met Juul Henning. Hij beweert hem te kunnen helpen aan informatie over wie verantwoordelijk was voor de brand waarbij de zoon van Henning om het leven kwam. Tore Pulli is schuldig bevonden aan moord maar zegt dat hij onschuldig is. Pulli wil dat Henning zijn onschuld bewijst en pas dan zal hij informatie over de brand geven. Henning wantrouwt de bedoelingen van Pulli maar kan niet anders dan het aanbod aannemen en op onderzoek uit gaan. De informatie van Pulli blijkt niet alleen levensgevaarlijk te zijn voor hen beide maar ook voor anderen.

Na het lezen van Fantoompijn is het voor mij duidelijk dat Schijndood geen eenmalig succes is van Thomas Enger.

Ook deze keer weet zijn verhaal te intrigeren, boeien en soms te ontroeren. Naast de verhaallijn van Henning volg je meerdere personages. Hierbij waren er twee die er voor mij echt uit sprongen.

Thorleif Brendan heeft een belangrijke rol in het boek. Hij wordt voor een onmenselijke keuze gesteld en tijdens het lezen was de spanning tot in mijn tenen te voelen en drong de beklemmende vraag zich bij me op “Wat zou ik zelf doen?“. En de tweede belangrijke rol is die van zijn collega (en nieuwe partner van zijn ex), met wie hij een moeizame vriendschap opbouwt. 

In korte hoofdstukken wordt er veel gewisseld tussen de diverse verhaallijnen. Hierdoor blijft de vaart er in en is het verhaal goed te volgen. Wel is het soms even opletten om alle namen en onderlinge verhoudingen te kunnen onthouden.

Op ingenieuze wijze weet de auteur alle lijnen samen te weven tot een spannend en kloppend geheel. Tegen het einde lijkt er opeens van alles te gaan gebeuren en valt alles op zijn plek. Weer is er een moeilijk onderzoek afgerond terwijl het onderzoek naar de brand nog verder gaat in de volgende delen. Ook deze keer is er aan het einde een cliffhanger die je reikhalzend doet uitkijken naar het volgende deel Bloedmist dat in augustus 2014 verschijnt.

Naast het onderzoek naar de (vermeende) onschuld van Tore Pulli onderzoek Henning de brand in zijn woning. Deze zaken zijn met elkaar verbonden waardoor dit onderzoek voor Henning anders is dan al zijn voorgaande onderzoeken als journalist. Henning is hier persoonlijk bij betrokken en zijn gedrevenheid en kwetsbaarheid wordt voelbaar neergezet zonder sentimenteel te worden of de overhand te krijgen.

Het leuke van een serie als deze is dat een karakter de kans krijgt om langzaam en geloofwaardig te groeien en te ontwikkelen. Dat zie je ook bij Henning, hij kan heel langzaam weer iets meer zijn ritme als journalist vinden. Ook probeert deze getraumatiseerde man voorzichtig zijn weg in het leven weer te vinden. In zijn werk als journalist leer je Henning ook meer doorgronden, hij kan ver gaan voor een verhaal en is een meester in manipuleren. Maar het is ook te merken dat hij wel degelijk zijn morele grenzen heeft.

Fantoompijn is een boek waarbij het verhaal en de personages ook na het lezen nog blijven hangen. Het is geen boek dat je weglegt en direct weer uit je hoofd zet. Ik vind het tot nu toe een prachtige serie waarvoor ik graag plek maak in mijn overvolle boekenkast.