Recensie: Verborgen gezichten

“Ik zou u met rollator en al in het kanaal moeten duwen om jullie een les je te leren ! schreeuw ik”

“Ik gris kwaad de afstandsbediening van de bank en smijt die hard op de grond”

“Ik haal de wodka uit de keuken en loop er mee naar mijn slaapkamer. Ik ga op bed zitten en drink uit de fles tot ik in een comateuze slaap val”

“…zet het mes halverwege mijn been en druk zo hard als ik kan…. Ik doe het nog eens, 1 naast de eerste snee. Warmte vrijheid rust. Ik ben veilig.”

Deze fragmenten uit het boek laten het verborgen gezicht van Christine zien. Het zijn uitingen van onmacht, verdriet en woede. Dit is haar tweede gezicht waarmee ze zichzelf verwondt als ze zich afgewezen voelt of tegenslagen moet verwerken. Het is zeker niet het beeld dat ze aan de buitenwereld laat zien. Voor de buitenwereld is ze een aantrekkelijke jonge vrouw met een goede opleiding en veel mogelijkheden. De mensen om haar heen snappen dan ook niet waarom ze geen baan kan houden en iedere relatie op de klippen loopt.

Een prachtig boek dat het menselijke gezicht laat zien achter zelfbeschadiging en verborgen verdriet

Christine gaat met hart en ziel op in het maken van foto’s en bijzondere collages waarmee ze in de kunstwereld voet aan de grond probeert te krijgen. Ze heeft maar één vaste vriendin Diane en heeft een knipperlicht relatie met Patrick.

Christine zorgt vaak niet goed voor zichzelf. Ze drinkt veel meer als goed voor haar is en heeft een onveilig seksleven met zowel mannen als vrouwen. Ze zit zichzelf duidelijk in de weg maar weet er geen raad mee, behalve wanneer ze toegeeft aan het “veilige gevoel” van de pijn door zelfbeschadiging.

Semi-biografisch
In de semi-autobiografische roman Verborgen Gezichten vertelt de achtentwintig jarige Christine haar verhaal. Ze doet dit heel open en direct en maakt niets mooier dan het is. Tegelijkertijd vraagt ze ook geen begrip of meelijden. De auteur zet haar heel puur neer zoals ze is en hoe ze zich voelt. Dit levert een indrukwekkend boek op over een jonge vrouw die vecht om in het leven overeind te blijven. Christine leer je tijdens het lezen steeds beter kennen en ondanks dat ze vaak onredelijk of onaardig is weet ze toch je hart te raken. Niet alleen doordat je de achtergronden achter haar gedrag gaat begrijpen en aanvoelen. Maar ook omdat de Christine in het boek, buiten alle problemen om, een mens is met gevoelens, idealen en wensen, en zichzelf daarbij zo ontzettend in de weg zit.

Het is heel knap gedaan door de auteur hoe ze je kan laten zien en voelen hoe de wereld voor Christine in elkaar zit. Eigenlijk leeft ze deels in een andere wereld en kan de aansluiting met de rest van de wereld niet vinden. Het roept medeleven op wanneer je leest dat ze haar eigen rol hierin niet herkent en boos wordt op iedereen en dit heftig uit. De stukken in het boek waar ze zichzelf snijdt vond ik heftig en aangrijpend, ook omdat het boek semi-autobiografisch is. Ik had dan de neiging om te vergeten dat dit een roman is en riep in gedachten “Doe het niet! Zoek hulp”.

Jammer genoeg ontkent Nora dat ze hulp nodig heeft. Verdriet drukt ze weg of ze gaat los in sex en alcohol en juist de zelfbeschadiging geeft haar een (vals) gevoel van veiligheid.
Nora weet emoties op te roepen van afschuw, begrip en meeleven en angst. Zeker ook angst want als lezer had ik het gevoel “Dit moet een keer mis gaan, ze slaat vast eens een keer door in haar gedrag of snijdt zichzelf te diep”. Dit is triest en eng om te lezen, zeker omdat het lang niet duidelijk is wat het einde van het boek gaat worden. Zou ze hulp gaan zoeken of gaat het helemaal mis. Die spanning was goed te voelen in het boek.

Vlotte schrijfstijl
De schrijfstijl is vlot en erg meeslepend. Ik heb dit boek achter elkaar in één keer uitgelezen. Er is niet alleen ellende en verdriet in het verhaal maar er is ook ruimte voor vriendschap en de gevoelens van de mensen om Christine heen. Heel belangrijk in het verhaal is ook de professionele carrière als fotografe die ze probeert op te bouwen. Het volgen van de carrière van deze talentvolle en eigenzinnige vrouw is boeiend en ook erg goed geschreven. Wanneer Christine lekker in haar vel zit weet ze dit ook over te brengen. Het is ook leuk dat ze situaties die ze meemaakt dan met de nodige humor weet te beschrijven. Dit breekt de spanning in het verhaal en laat een andere kant van Christine zien.

Over het einde zal ik niets vertellen, zodat de spanning in het verhaal blijft. Het is een einde dat mooi en reëel geschreven is. Ik kan me voorstellen dat het zo af kan lopen. Toch had ik na het lezen het gevoel dat er nog zoveel meer te vertellen zou zijn of uitgelegd zou kunnen worden. Natuurlijk is het boek een roman en geen naslagwerk maar het verhaal maakt indruk en zal zeker herkenbaar zijn voor mensen met dezelfde problematiek als Christine of voor vrienden/familie. Het is dan wat mij betreft ook een gemis dat er achter in het boek geen verwijzingen naar hulp of informatie vermeld staat.

Boekgegevens Titel: Verborgen Gezichten Auteur: Nora de Ruyter Uitgever: Uitgeverij Aspekt B.V. Verschenen: mei 2014 ISBN: 9789461534453