Recensie: Landgoed Longbourn

Titel: Landgoed Longbourn
Auteur: Jo Baker
Uitgever: Cargo
Verschenen: 2014
ISBN: 978 90 234 83281 (ebook)

De grootste kracht van dit boek zit in de meeslepende en boeiende schrijfstijl

Dit verhaal speelt zich af op Longbourn, het landgoed uit Pride and Prejudice waar de zussen Bennet zijn opgegroeid. Toch spelen Elisabeth, Jane, Lydia, Kitty en Mary slechts een achtergrond rol in Landgoed Longbourn. De hoofdrollen zijn weggelegd voor de bediendes die in Pride and Prejudice ondergeschikt zijn aan de Bennets en het verhaal.
Jo Baker wil het verhaal van deze mensen vertellen, die iedere dag hard werken zonder eigenlijk echt opgemerkt te worden. Ze duikt in het verleden van haar personages en wil hun emoties, geheimen en geschiedenis laten zien.

In de bedompte personeelsvertrekken van het landgoed wonen en werken de bediendes dag en nacht dicht op elkaar. De twee dienstmeisjes Sarah en Polly en het echtpaar Hill vormen samen een soort van familie en delen zowel geluk als verdriet met elkaar. Wanneer er onverwachts een nieuwe knecht (James) wordt aangenomen dreigt hun voorspelbare leven overhoop gegooid te worden. Vooral Sarah heeft moeite met het accepteren van James. Ze kan geen hoogte van hem krijgen. Ondanks dat James iedereen voor zich weet te winnen met zijn behulpzaamheid en hoffelijk gedrag blijft Sarah hem wantrouwen. Ze vermoed dat hij een vreselijk geheim heeft en is vast besloten om daar achter te komen. Toch begint Sarah langzaam anders over James te denken en er bloeit zelfs wat moois op tussen James en Sarah.
Maar dan slaat het noodlot toe als het geheim van James bekend dreigt te worden. De gevolgen zijn heftig en zorgen voor veel verdriet en wanhoop bij Sarah. Wanhoop en wensen botsen met de harde werkelijkheid en Sarah komt hierdoor voor een zware en moeilijke keuze te staan.

De grootste kracht van dit boek zit wat mij betreft in de meeslepende en boeiende manier waarop Jo Baker schrijft. Met haar prachtige beschrijvingen en mooi taalgebruik weet ze je moeiteloos het verleden in te trekken. Tijdens het lezen ben je even op Longbourn in het tijdperk waarin Pride and Prejudice zich afspeelt. Zowel de familie Bennet als Sarah en haar collega’s weet ze tot leven te wekken. Het is leuk om het verhaal van de zussen Bennet weer mee te maken maar nu vanaf een andere kant belicht. Want als Elisabeth bijvoorbeeld een van haar wandelingen gaat maken kun je daarna lezen hoeveel werk en moeite het Sarah kost om haar jurk weer schoon te maken.

Dat Sarah en de andere bediendes heel hard moeten werken en totaal afhankelijk zijn van hun werkgever is in het boek echt voelbaar. Zo maakt de huishoudster Hill zich grote zorgen over wat er met hen zal gebeuren wanneer meneer Bennet komt te overlijden. Het is begrijpelijk maar ook triest en aandoenlijk om te lezen hoe ze alvast probeert in een goed blaadje te komen bij de erfgenaam.
Dit soort momenten, die echt gevoel voor de personages oproept, zijn er jammer genoeg te weinig in het boek. Hier heeft de auteur toch mogelijkheden laten liggen om de personen in het boek wat meer diepte te geven. Op Sarah na, kom je als lezer erg weinig te weten over hoe ze nu echt zijn, wat ze bezig houdt of wat ze denken.
Over de huishoudster Hill had ik graag meer willen lezen. Zij is mijn favoriete personage in het boek. Ze is bazig maar ook liefdevol, erg bekwaam in haar werk en heeft geheimen die zowel de Bennets als Sarah en James raken. Helaas wordt dit niet verder uitgewerkt.
Een ander minpuntje is dat er eigenlijk wel heel weinig gebeurd in het boek en het redelijk voorspelbaar is.

Toch kan ik het boek aanraden aan iedereen die zich wil laten wegvoeren naar een ander tijdperk en wil genieten van een heerlijk lezend ontspannen boek.

Op www.janeausten.nl staat een leuk interview met de auteur.