Interview met Ria Schopman: Ik ben een mensen mens

Naar aanleiding van haar prachtige debuutroman Alea mocht ik auteur Ria Schopman interviewen. Het eerste interview op Connie’s Boekenblog. Eerlijk gezegd was ik best zenuwachtig ondanks dat ik Ria al eens ontmoet had en naar haar boekpresentatie was geweest. Gelukkig was dit maar van korte duur want ik werd heel hartelijk ontvangen met een kopje thee en chocola. Voor ik het wist waren we al volop aan het praten over schrijven, over Alea en de boekpresentatie. Zodat een aantal van mijn vragen al spontaan beantwoord waren voor we aan het “officiële” interview begonnen waren. Het was geweldig hoe Ria uitgebreid op mijn vragen in ging en vol enthousiasme over haar boek vertelde. Na afloop van dit leuke interview had ik dan ook meer dan genoeg informatie en wachtte mij de uitdaging om dit tot dit verslag te verwerken.

Ria Schopman
Ria is geboren en getogen in Den Haag en woont vlakbij het huis waar ze in 1961 geboren is. Ze is getrouwd met Alex en heeft 1 zoon Nigel.
Voor ze met schrijven begon heeft Ria gewerkt bij een gezondheidsfonds en als manager Entertainment voor Spaanse Hotel ketens.
Naast lezen en schrijven, is zwemmen met wilde dolfijnen haar grote passie.
Als ik haar vraag om zichzelf in een paar woorden te omschrijven noemt ze deze woorden: Vrolijk, positief, perfectionist, creatief, doorzetter, altijd bezig, muziek, schrijven en gitaar.

Nog een paar leuke weetjes zijn
– Lievelingskleur: Turquoise
– Lievelingseten:  Sushi
– Lievelingsfilm: The Fisher King (1991)
– s’ Nachts kun je Ria wakker maken voor: muziek, bovendien is ze toch meteen wakker zonder een ochtendhumeur dus wakker maken is geen punt…

Nadat Ria in korte tijd zowel haar ouders als haar broer Tommy verloor ontstond bij haar het verlangen om een boek te schrijven.
Een boek waarbij ze, dat wat ze zelf meegemaakt had, kon vertalen naar fictie en op deze manier haar verdriet beter verwerken.
Nu het boek gepubliceerd is hoopt Ria dat het mensen kan inspireren om bewuster te leven en blij te zijn met wat ze hebben. Tot grote vreugde van Ria hoort ze dat mensen herkenning vinden in het boek en er wat aan hebben. Soms zien mensen zelfs iets in het boek dat ze er niet eens in gestopt heeft en dat beschouwt ze als een compliment.

Vragen en antwoorden.

Wat waren de eerste reacties op het boek? 
De eerste reacties waren erg goed. Lezers gaven aan dat ze ontroerd waren / het boek spannend vonden / dat er herkenning was / dat het een emotioneel boek is.
Het is fijn dat het mensen stof tot nadenken geeft en goed wanneer mensen zien dat iedere persoon zijn eigen talenten heeft. Men heeft vaak de neiging om eigen talenten niet te zien maar die zijn er altijd.
Ook vond ik fijn om te horen dat ik mensen laat twijfelen of Alea wel echt bestaat. Odiel ziet Alea in het boek zoals ze dat zelf wil. Alea is het kleine meisje dat diep verstopt is in het hart van Odiel. (Ook ik wist tijdens het lezen echt niet welke kant het verhaal op zou gaan).

De boekpresentatie maakte grote indruk op mij en ik nam dat mee tijdens het lezen van het boek. Ik vraag me af of de reacties van mensen die bij de boekpresentatie geweest zijn anders zijn dan van andere lezers?
Nee, de reacties zijn niet wezenlijk anders. Iedereen leest het boek zoals het bij hem / haar past. Ik kreeg ook een reactie van iemand die vond dat het gewoon een fijn boek is, ook zonder al die diepere lagen

Hoe omschrijf jij je eigen boek en schrijfstijl?
Als een psychologische en filosofische roman die ook spannend is. Odiel maakt een proces door waarbij ze haar weg zoekt en persoonlijk groeit.
Ik ben geïnteresseerd in mensen, hou van mensen, ben geïnteresseerd in wat mensen beweegt. Ik ben een mensen mens.

Ben je al bezig met een tweede boek en geeft het succes van Alea druk voor het volgende boek?
Een beetje druk geeft het wel. De lat ligt hoog, maar ik ben vol vertrouwen.
Mijn volgende boek wordt een thriller. Deze keer schrijf ik niet uit ervaring maar moet ik dingen gaan verzinnen. Maar ook bij mijn thriller gaat het om de menselijke kant van het verhaal.

Je boek is deels autobiografisch. Hoe meng je dat met fictie? Was het schrijven niet erg emotioneel en wat wil je de lezers meegeven?
Herinneringen en jeugdherinneringen heb ik aangepast en naar het boek toe geschreven.
Mijn eerste versie van het boek was in de ik-vorm geschreven en kwam zo wel heel dichtbij. Daarom heb ik het hele boek opnieuw geschreven, maar nu vanuit de derde persoon.
Het verdriet in het boek is heel persoonlijk en heftig maar als ik het luchtig geschreven zou hebben was het een slap aftreksel geweest. Dus als Odiel verdriet heeft in het boek laat ik dat zien, de lezer moet snappen waarom ze weggaat. (En dat is naar mijn mening prima gelukt, tijdens het lezen van het boek snapte ik absoluut waarom Odiel weg moest).
Wat ik de lezers mee wil geven: Omarm het leven, verzet je niet tegen wat het leven brengt, wees dankbaar voor wat je hebt en droom groots.

Misschien geen originele vragen, maar ik wil graag weten: Wat is je favoriete schrijfplek / Heb je een vast schrijfroutine / Gebruik je een pc of papier? 
Ik schrijf het liefst buiten op het strand of in de tuin. Binnen heb ik een bureau waar ik schrijf. Maar eigenlijk kan ik overal schrijven. Overal en nergens sleep ik mijn notitieboekje mee naar toe en als ik dat vergeet schrijf ik op alles wat ik maar tegen kom.
Schrijven doe ik op papier. Dat werkt het beste, maar het uitwerken gebeurt wel op de pc. Ik ben goed in uitstellen dus moet echt deadlines hebben. Als het uitwerken echt af moet werk ik ergens alleen op een laptop zonder internet (lees zonder afleiding…).

Wist je van te voren precies hoe het verhaal zou gaan?
Tijdens het schrijven kom je steeds meer in het verhaal en kom je er misschien wel achter dat het niet meer logisch is wat je van te voren bedacht had. Bovendien moet het voor de lezer logisch en geloofwaardig zijn. Dat maakt het schrijven soms wel moeilijk.

De boekpresentatie was tot in de puntjes voorbereid. Ben je een perfectionist en wat zijn de voor en nadelen daarvan bij het schrijven?
Ik ben absoluut een perfectionist!
Het nadeel met het schrijven is dat ik alles gelijk goed wil hebben en overal tegelijk mee bezig ben. Ik lees steeds terug en verbeter. Maar ik ben dan al met de redactie bezig in plaats van met mijn verhaal. Het is een gevecht met mezelf om te zeggen: Perfect wordt het nooit maar het is goed genoeg.
Het voordeel is wel dat ik open sta voor kritiek omdat ik wat goeds wil neerzetten.

En dan is je boek klaar en gaan proeflezers en uitgever het lezen. Hoe is dat?
Het is dan heel belangrijk dat je een goede klik met je redacteur hebt. Gelukkig kon ik met de uitgever één op één samen overleggen en beslissen.
Er moet na de eerste versie heel veel herschreven en geschrapt worden. Het is belangrijk met al dat herschrijven dat de ziel van het verhaal niet uit de tekst wordt gehaald. Gelukkig heeft een vriendin voor mij bij iedere versie van het verhaal de boodschap van Alea bewaakt. Zij keek of de essentie van het verhaal er nog in zat.
En ondanks vele revisies van het boek, zoals het veranderen van het perspectief, is dat gelukt.

Ria, bedankt voor het leuke interview.