Recensie: de Toneelclub

Titel: De toneelclub
Auteur: Nathalie Pagie
Uitgever: Boekerij
Verschenen: mei 2013
ISBN: 9789022566886

De toneelclub viel me op door de mooie cover. Het verhaal sprak me direct aan toen ik daar iets meer over las. Het boek heb ik toen op mijn best wel lange verlanglijst gezet. Op 27 oktober was er in Zoetermeer een Thrillerfestival waar van alles te doen was en ook veel schrijvers en uitgevers aanwezig waren. Nathalie Pagie was er ook, dus dit was een perfecte gelegenheid om het boek te kopen en te laten signeren.
Voor het lezen was ik al erg benieuwd naar het boek en had eigenlijk het idee dat dit vast een erg goed boek was. Best hoge verwachtingen dus met het bijpassende risico dat het boek dan eerder tegen kan vallen.
Dat is niet gebeurd en ik heb genoten van dit debuut van Nathalie Pagie en wil ook zeker haar boek De Campus lezen dat in 2014 uit komt.

Het verhaal gaat over Elin, die na een verbroken relatie met een gewelddadige ex, opnieuw wil beginnen. Ze verhuist naar een andere stad, begint met een nieuwe baan en voelt zich trots dat ze eindelijk de stap heeft durven zetten om vrij te zijn. Elin heeft altijd veel lol gehad in toneel en het lijkt haar geweldig om in deze nieuwe fase van haar leven de draad weer op te pakken. Het leven lijkt haar weer toe te lachen, maar dan komt ze bij de toneelclub een oude bekende tegen. Een pestkop die het op de middelbare school op haar voorzien had en waar ze nare herinneringen aan heeft. Ook blijkt dat ze nog veel last heeft van haar traumatische verleden met haar ex.
Elin beseft dat ze het verleden niet uit kan wissen dus besluit ze om zich er niet meer door te laten beïnvloeden. Ze neemt het heft in eigen handen en slaat een pad in dat geen weg terug kent.

De toneelclub begint met een intrigerende proloog waar je tijdens het lezen van de rest van het verhaal steeds nieuwsgieriger naar wordt. Daarna wordt in korte hoofdstukken het verhaal opgebouwd en verteld. Je leert Elin steeds beter kennen en komt steeds meer te weten over het pesten op de middelbare school en over de moeilijke relatie met haar ex. Hierbij wordt op knappe manier duidelijk gemaakt welke gevolgen dat nog heeft op het leven van Elin en waarom ze uiteindelijk een opmerkelijke keuze maakt.
Het boek sluit af met een epiloog die wat mij betreft niet zo heel veel meer toevoegt.

Het valt direct op dat het boek in een vlotte spreektaal is geschreven en erg prettig leest. De beschrijvingen van Elin en haar nieuwe start zijn levendig. Het is overduidelijk dat ze geniet van haar nieuwe start en vol goede moed is. Je gaat al snel met Elin meeleven en hoopt dat alles goed komt, zeker als je beseft wat ze allemaal al mee gemaakt heeft. Dat alles alleen vanuit het perspectief van Elin beschreven wordt maakt het nog indringender. Het is helemaal haar verhaal en het is mooi beschreven hoe ze vecht tegen haar angst en de kwade herinneringen en probeert toch optimistisch te blijven. Als lezer merk je dat ze deze strijd dreigt te verliezen en hoe dat haar verandert.

Ik ben een beetje dubbel in mijn mening over Elin’s ontwikkelingen en acties. Enerzijds vind ik het wel heftig en de omslag bij Elin behoorlijk groot. Anderzijds kan ik me ook voorstellen dat er bij Elin iets knapt waardoor ze doorslaat. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar volgens mij is het een goed teken als een boek je aan het denken zet.
Dat haar plannen zonder al te veel moeite lukken is niet helemaal geloofwaardig, maar door de goede opbouw en de meeslepende schrijfstijl stoorde dit me niet.

De Toneelclub vond ik puur leesplezier vandaar dat ik ondanks wat kritiekpuntjes afrond naar 4 sterren.