Ik wist het al wordt verteld door Kate die 12 jaar geleden haar man Patrick verloor. Ze begint met een terugblik naar de momenten vlak voor de dood van van Patrick. Als lezer zie je een jong en net getrouwd stel voor je die dolgelukkig met elkaar zijn. En vol verwachtingen en onbevangen naar de toekomst kijken. Hun reactie voelt oprecht en liefdevol aan met de natuurlijke ergernissen die er nu eenmaal bij horen wanneer twee mensen samen leven. Al heel snel weet de auteur je mee te trekken in het leven van Kate zodat ik als lezer helemaal meeleefde toen Patrick overleed. Het verdriet en de verlamming van Kate wordt niet zo zeer benoemd als wel voelbaar gemaakt zodat het je weet te raken. In deze beschrijving van Kate komen een aantal dingen voor die later in het boek terugkomen, dat is erg mooi gedaan.